بيان ويژگى غيبت به عنوان يكى از نشانه هاى قائم آل محمد عليهم السلام ، به هنگام توضيح براى رفع بدفهمى هاى اعتقادى سياسى شيعيان، در سخن از سختى ديندارى در دوران غيبت و شيوه نگهدارى دين در آن دوران، در بيان كلام صاحب الامر (عج) در دوران غيبت، در سخن از وجود سابقه غيبت در ميان انبياى الهى، در بيان ظهور قائم آل محمّد عليهم السلام به شكل جوانى رشيد، تواتر معنوى روايات غيبت را ثابت مى كند.
بر اين اساس ادّعاى ناشناخته و تعريف ناشده بودن مقوله غيبت بعد از شهادت امام يازدهم عليه السلام ، ادّعايى بى پايه و غير علمى است. مشكل شيعه در دوران حيرت، عدم توجه به روايات غيبت و تعيين مصداق آنها بود. بحث امام غايب سال ها قبل در روايات شيعى مطرح شده بود و راويان با اين اخبار آشنا بودند. رواياتى كه در كتاب الغيبة آمده است، تنها نمى از درياى احاديث غيبت است. اگر چه نعمانى نزديك به يك پنجم كتاب خود را به اين احاديث اختصاص مى دهد، به هيچ وجه ادّعاى جمع آورى همه اين روايات را ندارد. اين دانشمند شيعى در انتهاى باب دهم مى نويسد:
اين نهايت احاديثى درباره غيبت بود كه براى من فراهم شد، و اين ها اندكى از روايات بسيارى است كه مردم نقل و حمل مى كنند. ^۱

كتاب نامه

ـ الابواب (الرجال)، ابوجعفر محمّد بن الحسن الطوسى، النجف: حيدريه، 1381ق.
ـ الاحتجاج، ابومنصور احمد بن على بن ابى طالب الطبرسى، مشهد: مرتضى، 1403ق.
ـ اختيار معرفة الرجال، محمد بن عمر بن عبدالعزيز الكشى، مشهد: دانشگاه مشهد، 1348ش
ـ إعلام الورى بأعلام الهدى، ابوعلى فضل بن حسن بن فضل الطبرسى، قم: دارالكتب الاسلامية، سوم، 1390ق.
ـ الامام المهدى (عج)، بين الاثبات وعاصفة الشبهات، السيد والى الزاملى، بيروت: دارالخليج العربى، اول، 2006م/ 1427ق.
ـ پاسخ به شبهات احمد الكاتب، سامى البدرى، ترجمه: ناصر ربيعى، قم: انوار الهدى، اول، 1380ش.
ـ تاريخ سياسى غيبت امام دوازدهم (عج)، جاسم حسين، ترجمه: محمدتقى آيه اللهى، تهران: اميركبير، سوم، 1385ش.
ـ تطور الفكر السياسى الشيعى من الشورى الى ولاية الفقيه، احمد الكاتب، بيروت: دارالجديد، اول، 1998م.
ـ تقريب المعارف، تقى الدين بن نجم الدين بن عبيداللّه بن عبداللّه بن محمد ابوالصلاح الحلبى، قم: انتشارات اسلامى، 1404ق.
ـ دلائل الامامة، ابوجعفر محمد بن جرير بن رستم الطبرى آملى مازندرانى، قم: دارالذخائر للمطبوعات،