حديث را به ضعف يا انكار متصف نكرده بلكه گفته است كه اين خبر با آنچه محفوظ است يعنى نزد آنان مشهور است(يعنى قول عمر) مخالف است.
به هر تقدير اعتراض بر آنان به احاديث«دوشنبه» نيز الزام آنان به چيزى است كه خود ملتزم هستند، وگرنه در نظر ما ثابت است كه آيه اكمال دين در روز پنج شنبه ـ و در روايتى روز جمعه ـ نازل گرديده است. گرچه در نظر ما بعثت پيامبر(ص) و وفات آن حضرت روز دوشنبه بوده است، و على(ع) روز سه شنبه(يك روز پس از بعثت) با پيامبر(ص) نماز خوانده است، و سوره مائده در روز دوشنبه نازل گرديده است، البته نه تمام آن، بلكه بخشى ازآن، از جمله آيه تبليغ و بعد آيه اكمال دين نازل شده است.
12ـ اين قول كه روز عرفه در آن سال روز جمعه بوده، با رواياتى كه روز حركت پيامبر(ص) را از مدينه روز پنج شنبه(چهار روز مانده به پايان ذو القعده) ثبت كرده اند، تعارض دارد. روايت مشهور از اهل بيت(ع) نيز چنين است، و اين روايات با تاريخ نزول آيه در روز غدير(هيجدهم ذوالحجه) هم سازگار هستند، زيرا سفر پيامبر(ص) در روز پنج شنبه، بيست و هفتم ذو القعده، چهار روز مانده به پايان ذو القعده، يعنى روزهاى پنج شنبه، جمعه، شنبه و يك شنبه آغاز شده، و اوّل ذو الحجه روز دوشنبه بوده، و ورود حضرت(ص) به مكه عصر روز پنج شنبه چهارم ذو الحجه، در آخر روز چهارم بوده است ـ چنانكه در «كافى» نيز روايت شده است ^۱ ، پس روز عرفه روز سه شنبه، و روز غدير، پنج شنبه هجدهم ذو الحجه بوده است.
نمونه هايى از روايات اهل بيت(ع) را در اين خصوص مى آوريم:

۰.۱ـ محمد بن ادريس در آخر«سرائر» به نقل از كتاب«مشيخه حسن بن محبوب» مى گويد:رسول خد(ص) چهار روز مانده به پايان ذو القعده از مدينه خارج شد و چهار روز از ذو الحجه گذشته به مكه وارد شد، از بالاى مكه، از را ه اهل مدينه، به مكه وارد و از پايين آن خارج گرديد. ^۲