غدير، و آن حضور زنان در نقل اين واقعه مبارك است. اگر تعداد بانوانى كه نام آنان به عنوان «راوى» داستان غدير در تاريخ و كتب حديث مانده است با آنچه در موارد ديگر كه توسط آنان گزارش شده مقايسه گردد، خواهيم ديد كه حضور زنان در نقل ماجراى غديرخم و يا استدلال به آن، حضورى چشمگير است و حتى بيش از موضوعات ديگرى است كه آنان در طريق نقل آن قرار گرفته اند.
از نكات قابل توجه در همين زمينه، كه شرح آن خواهد آمد ، سلسله سندى است كه در ميان بانوان اهل بيت(ع) در خصوص حديث غدير وجود دارد: بترتيب پنج «فاطمه» كه هر يك عمّه ديگرى است در طريق روايت قرار گرفته اند، آغاز آنان ظاهراً فاطمه معصومه(س) و در نهايت فاطمه زهرا(س) است كه ششمين «فاطمه» در طريق روايت است.
در مقام احتجاج به حديث غدير نيز به عنوان نمونه بايد از بانوى «دارميّه حجونيه» نام برد كه شرح آن در ادامه خواهد آمد. اينان زنانى هستند كه در كتب اهل سنّت نيز به عنوان راوى حديث غدير به شمار رفته اند.
با توجه به عنايت ويژه پيامبر(ص) به حضور مسلمانان در اين رخداد، به همراه آوردن همه همسران خود و اهل بيت خويش و نيز شيوه اى كه آن حضرت(ص) در ابلاغ مأموريت الهى معرّفى مجدّد على(ع) در روز غدير، اتخاذ كرد، طبيعى بود كه زنان بسيارى نيز مستقيماً شاهد ماجرا باشند.
در برشمارى بانوانى كه حديث غدير را روايت كرده اند، نخست به معرّفى كسانى مى پردازيم كه جزء صحابه پيامبر(ص) به شمار مى روند؛ آنگاه نام چند نفر از تابعين را بازگو مى كنيم و سپس از دو تن از زنانى كه در مقام احتجاج و استدلال به اين حديث شريف استناد جسته اند ياد مى كنيم.

زنان صحابه

1ـ حضرت فاطمه زهرا(س)

روايت غدير به نقل از حضرت فاطمه(س) را «ابوالعباس احمد بن محمد بن سعيد همدانى» معروف به «ابن عقده» (متوفاى