333هـ.ق) در كتابى كه ويژه حديث غدير نگاشته آورده است. اين كتاب همان است كه مرحوم سيد بن طاوس به نسخه اى از آن اشاره مى كند كه تاريخ كتابت آن سه سال پيش از درگذشت مصنّف، يعنى در سال 330هـ.ق است و خطّ شيخ طوسى و بزرگانى از علماى اسلام بر آن نقش بسته است و در نزد ابن طاوس بوده است. ۱ او حديث غدير را در اين كتاب از يكصدوپنج طريق نقل مى كند، از جمله از صديقه كبرا(س). ۲
شمس الدين محمد بن محمد شافعى، معروف به ابن الجزرى، (متوفاى 833هـ.ق) كه كتاب «اسنى المطالب فى مناقب علىّ بن أبى طالب» را درباره اثبات تواتر حديث غدير نگاشته و حديث را از هشتاد طريق نقل كرده نيز روايت غدير را از طريق آن حضرت(س) نقل كرده است. ۳ و نيز شيخ منصور رازى، دارنده كتاب «حديث غدير» آن را از حضرت(س) روايت كرده است. ۴
شهاب الدين سيّد علىّ بن شهاب بن محمد همدانى (متوفاى 786هـ.ق) صاحب كتاب «مودة القربى» نيز اين روايت را از حضرت فاطمه(س) نقل مى كند:
۰.قالت:قال رسول اللّه(ص):« من كنت وليّه فعليّ وليّه، ومن كنت امامه فعليّ امامه». ۵
احتجاج حضرت(س) به حديث غدير را نيز در ادامه خواهيم آورد.
2ـ امّ سلمه، همسر پيامبر(ص)
۰.«ابن عقده» به سند متصل از امّ سلمه اين روايت را بازگو مى كند:اخذ رسول اللّه(ص) بيد عليّ بغديرخم فرفعها حتى رأينا بياض ابطيه فقال: من كنت مولاه فعليّ مولاه. ثمّ قال: «أيها الناس! انّى مخلّف فيكم الثقلين كتاب اللّه وعترتي ولن يتفرقّا حتى يردا علىّ الحوض». ۶
1.اقبال الأعمال الحسنة، سيد بن طاوس، انتشارات دفتر تبليغات اسلامى، ج۲، ص۲۳۹
2.الغدير، ج۱، ص۵۸
3.همان، ص۵۸ و۱۵۶
4.همان، ص۵۸
5.همان.
6.همان، ص۱۷
