64ـ سوريان به نفع نگارش سهمى ايفا كرده ،حديث راجع به دريافت جواز كتابت عبدالله بن عمرو را براى نوشتن آنچه از پيغمبر(ص) شنيده است، نقل مى كنند؛ ۱ و يكى از گزارش هاى راجع به صحيفه مشتمل بر اين حديث ها[احاديثى كه عبدالله بن عمرو از پيامبر ـ ص ـ شنيده بود.م] اسنادى حمصى دارد. ۲ بقيّةبن الوليد حمصى ۳ و يحيى بن حمزةالتبلهى دمشقى(م 183) ۴ حديثى مشابه را نقل مى كنند كه طبق آن ،صحابى ديگر، رافع بن خديج، اجازه كتابت را[از پيامبر ـ ص ـ ] تحصيل مى كند. داستانى كه مى گويد انس بن مالك، صحابى بصرى، در هنگام درس دادن از نوشته هايى(مجالّ[ج مجلّه.م] ) قدرى استفاده مى كرد، سورى است. ۵ در ميان شخصيت هاى متأخر كه سوريان از آنها به نفع نگارش استمداد جسته اند، مى توان از حسن بصرى، ۶ نافع(م119) مولاى ابن عمر ۷ و عطاءبن ابى رباح مكى نام برد. ۸
65ـ سوريان نيز از ابو الدرداء صحابى نقل مى كنند كه[پيامبر ـ ص ـ ] گنج مدفون در آيه 82 سوره كهف را به احاديث مكتوب(صحف علم) تفسير كرده است. ۹ اين گنج، كه يكى از كارهاى شگفت خضر را در اسطوره قرآنى ترسيم مى كند، از آن دو كودك يتيم بود و خدا مى خواست كه چون به سن تميز رسند، آن گنج به تملك آنان در آيد. بنابراين، تفسير
1.تقييد، ص۷۵a، ۷۵d ـ ۷۶d
2.همان، ص۸۵b
3.همان، ص۷۲aـ ۷۳b
4.رامهرمزى، محدث، ص۳۶۹، شماره۳۳۰
5.تقييد، ص ۹۵e-۹۵a
6.همان، ص۱۰۲a
7.سنن، شماره۵۱۳؛ ابوزرعه، تاريخ، ص۳۶۴، شماره۷۹۲(ومقايسه كنيد با، همان، ص۳۶۹، شماره۷۹۵مكرّر).
8.سنن، شماره۵۱۲؛ رامهرمزى، محدث، ص۳۷۳، شماره۳۴۴. مگر اينكه اشتباهى باشد به جاى عطاءالخراسانى(م ۱۳۵)؛ مقايسه كنيد با: مزّى، تهذيب، ج۱۹، ص۳۰۰، س۱۰؛ نيزمقايسه كنيد با: ابوزرعه، تاريخ، ص۳۹۶، شماره۷۹۵مكرّر).
9.تقييد، ص۱۱۷a
