يعنى حد به صرف همان ادّعا و تأييد توسط زن، حتى با سكوت اوليه او، دفع شد؛ امّا اثبات زوجيت منوط به آوردن بيّنه شد.

مترجم: اما زن گفت: آرى، همسر مرد هستم. على(ع) هم از اجراى«حدّ مجازات» آنان صرف نظر كرد تا مرد دو شاهد بياورد كه زن، همسر اوست.

۰.۴۲ـ (حديث۳۲۱) قال جعفر(ع):تزوّج رجل امرأة ثم طلقها قبل ان يدخل بها فجهل فواقعها و ظنّ أنّ عليها الرجعة، فرفع الى على(ع) فدرأ عنه الحدّ بالشبهة و قضى عليه بنصف الصداق بالطليقة والصداق كاملا بغشيانه ايّاها.

۰.معناى جمله«و قضى عليه…» اين است كه مرد، ملزم به پرداخت نصف مهريه به خاطر طلاق دادن زن، قبل از آميزش گرديد و علاوه بر آن، ملزم به پرداخت مهريه كامل به خاطر آميزش بعد از طلاق شد؛ يعنى يك مهر كامل به اضافه نيم مهر ديگر.

مترجم: …و دستور داد: مرد نصف مهريه را به خاطر طلاق دادن و نصف ديگر را به خاطر آميزش، به زن پرداخت كند.[!]

۰.۴۳ـ (حديث۳۲۳) قال على(ع):اذا تزوّج الحرّ أمة فانّها تخدم أهلها نهارا و تأتي زوجها ليلا و عليه النفقة اذا فعلوا ذلك، فان حالوا بينه و بينها ليلا، لانفقة؛ اگر حرّى با كنيزى ازدواج كند، اين كنيز، روزها در خدمت صاحبان خود خواهد بود و شبها پيش همسرش مى آيد و اگر صاحبان كنيز چنين كردند، آن وقت خرجى او بر عهده شوهر است و اگر شب نيز بين شوهر و كنيز مانع شدند(و نگذاشتند شبها نيز پيش شوهر خود برود) نفقه اى بر عهده شوهر نمى باشد.

مترجم: اگر مـرد آزادى با كنيزى ازدواج كنـد كـه آن كنيـز، روز بـراى خـانواده خـود خدمتگزارى كند و شب پيش شوهر خود بيايد و اين گونه رفتار كنند، در اين صورت…
توضيح: روشن است كه حكم ياد شده در سخن حضرت(ع) مبتنى بر شرط نيست؛ بلكه مقتضاى اطلاق عقد است.

۰.۴۴ـ (حديث۳۲۴) قال على(ع):أتى النبي(ص) رجل من الأنصار بابنة له، فقال: يا رسول الله! انّ زوجها فلان بن فلان من الأنصار فضربها، فأثّر في وجهها فأقيده لها؟ قال