مسلمين منتشر شد و به تدريج چهره موثقى گرديد؛ به طورى كه صحابه به او رجوع مى نمودند.
3) عبداللّه بن سلاّم (م40هـ)؛ او ابو الحارث عبداللّه بن سلام اسرائيلى بود. وى پس از ورود پيامبر(ص) به مدينه، اسلام آورد و قبل از آن از دانشمندان يهود به شمار مى رفت و داناترين يهودى زمان خويش بود. پس از پذيرش اسلام، به جهت اطلاعاتى كه از دين يهود و اخبار مربوط به مسائل آفرينش و تاريخ گذشته داشت، مرجع پاسخگويى به ابهامات نو مسلمانان گرديد؛ گفته هاى او با ظاهر اسلامى، بين اعراب منتشر شد و بخشى از اسرائيليات را تشكيل داد. ابوهريره از او سخنان بسيار نقل كرده است.
نكته مهم اينكه ابوهريره، نسبت به ديگر فريب خوردگان، بيشترين رقم اسرائيليات را بين مسلمين منتشر ساخت و در اين اقدام، از آبشخور كعب الاحبار، بيشترين بهره را گرفت.
ذهبى در «شذرات الحفاظ»، آنجا كه شرح حال ابوهريره را مى نگارد، از قول كعب الاحبار آورده كه او گفت:
كسى را چون ابوهريره نديدم كه تورات نخوانده باشد؛ اما داناتر از هر كسى به محتواى آن باشد. ۱
مثلا ابوهريره يكى از سخنان كعب الاحبار را چنين بازسازى كرد كه پيامبر(ص) گفته است:
رودهاى نيل و سيحون و جيحون و فرات، از رودهاى بهشتى است. خداوند، از بين رودهاى بهشتى، چهار رود را در دنيا قرار داد. رود نيل در قيامت، سيلاب عسل را در خود جاى خواهد داد. رود فرات، حاوى شراب بهشتى خواهد بود؛ و به روز قيامت در رودهاى سيحون و جيحون، آب و شير جريان خواهد يافت.
همچنين، گفته است:
خداوند را مرغى است كه پاهايش در زمين و گردنش در عرش است و پيوسته به
1.أضواء على السنة المحمّدية، ص۲۰۷
