امام خمينى و فقه الحديث ^۱

شخصيت هاى بزرگ كه از جامعيت علمى و عملى برخوردارند ، به سختى شناخته مى شوند ؛ زيرا غالباً يك جنبه از علوم يا رفتار و خصلت هايشان ، سبب پنهان ماندن ديگر زوايا و ابعاد شخصيتى آنان مى گردد .
امام خمينى رحمه الله در دوران معاصر از معدود انديشمندان ، نظريه پردازان و مصلحانى است كه بُعد سياسى او حجاب ديگر ابعاد شخصيت وى شده است . بسيارى از پيروان ايشان در داخل كشور و نيز ارادتمندان وى در فراسوى مرزها و همچنين بسيارى مراكز علمى ، از افكار و انديشه هاى او بى خبرند و او را تنها سياستمدار و يا حدّاكثر مصلحى مى دانند كه در بيدارى مسلمانان كوشيد و توانست با همدلى و همراهى ملّتى غيور و فهيم ، نظامى ريشه دار را سرنگون سازد .
امام خمينى رحمه الله علاوه بر شرح هايى كه بر احاديثْ نگاشت (از قبيل : چهل حديث ، شرح حديث جنود عقل و جهل ، شرح دعاى سَحر ) ، ديدگاه هاى ارزنده اى نيز در زمينه علوم حديث ، در لابه لاى نوشته هاى اصولى ، فقهى ، عرفانى و حتى سخنرانى هاى خويش مطرح ساخته است كه گردآورى آنها مى تواند درآمدى بر مكتب حديثى او باشد .
يكصدمين سال ميلاد امام كه «سال امام خمينى» نامگذارى شد ، فرصتى بود تا