گرفت و گل هاى زمين روييدند . اين همان روزى است كه كشتى نوح عليه السلام بر سرِ جودى آرامش يافت و همان روزى است كه خداوند ، گروهى چند هزار نفره را كه از ترس مرگ از خانه ها بيرون رفته بودند ، زنده ساخت ، پس از آن كه آنان را ميرانده بود . اين ، روز فرود جبرئيل بر پيامبر اسلام است و روزى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله امام على عليه السلام را بر دوش گرفت تا بت هاى قريش را در مسجد الحرام شكست و در همين روز ، ابراهيم ، بت ها را شكست . اين همان روزى است كه پيامبر به يارانش دستور داد با على عليه السلام بيعت كنند و در همين روز ، على را براى بيعت گرفتن از جنّيان فرستاد . در همين روز ، دومين بيعت با اميرالمومنين انجام شد . در همين روز ، على عليه السلام بر نهروانيان پيروز شد و ذوالثديه را به قتل رساند . در اين روز ، قائم ما و صاحبان حكومتْ قيام مى كنند و در همين روز ، قائم ما بر دجّال ، پيروز مى گردد و او را در زباله دان كوفه به دار مى آويزد . در هر روز نوروزى ، ما آرزوى فرج داريم ؛ چرا كه آن از روزهاى ما و شيعيان ماست . فارسيان ، آن را گرامى داشتند و شما آن را ضايع كرديد» .
و فرمود : «يكى از پيامبران بنى اسرائيل از خداوند پرسيد چگونه مردمانى را كه خارج شدند ، زنده مى كند . خداوند بدو وحى كرد كه در نوروز ، آب بر قبر آنان بپاشد ـ و آن ، اولين روز سال فارسيان است ـ و آنها زنده شدند ، در حالى كه سى هزار نفر بودند . از همين جا پاشيدن آب در نوروز ، سنّت شده است» .
گفتم : آيا نام هاى روزهاى فارسى را به من تعليم نمى دهى؟ فرمود : «اى معلّى! اينها روزهايى كهن از ماه هايى كهن است . هر ماه، سى روز است ، بدون كم و كاست ...» .

گفتنى است ابن فهد نيز بخشى از اين روايت را پيش از علاّمه مجلسى در كتاب «المهذّب البارع» آورده است . ^۱

۸.مُحدث نورى (م۱۳۲۰ق) در « مستدرك الوسائل» به نقل از كتاب حسين بن هَمْدان آورده است :عن المفضّل بن عمر ، عن الصادق عليه السلام ، قال له في خبر طويل في جملة كلامه عليه السلام : . . . فأوحى اللّه إليه : «يا حزقيل ! هذا يوم شريف عظيم قدره عندى ، و قد آليت أن