5. ملخص مسند موطّأ مالك, از ابوالحسن على بن محمد بن خلف قابسى فقيه.
6. المصنَّف, محمد بن اسماعيل بخارى, به روايت ابوذر هروى و ابن سَكن و اصيلى و قابسى و نسفى.
7. المصنَّف, مسلم بن حَجّاج, به روايت جَلودى و ابن ماهان.
8. المصنَّف ابو داوود, به روايت ابن داسه و ابن اعرابى و رَملى و لؤلؤى.
9. المراسيل ابو داوود, به اضافه السنن وى.
10. الزهد ابو داوود.
و كتب روايى ديگر كه براى اطّلاعات بيشتر درباره آنها مى توان به كتاب حاضر (ص162ـ167) مراجعه كرد.

ب. مصنّفاتِ در برگيرنده سنن يا فقه صحابيان و تابعيان.

مانند مصنّف وكيع بن جرّاح و عبدالرزاق بن همام و ابن ابى شيبه.

ج. مسانيد تأليف شده بر طبق اسم هاى صحابيان.

د. مسانيد تأليف شده طبق احاديث ائمه اربعه اهل سنّت.

ر. كتب رجال و تاريخ و تراجم و كتب غريب الحديث و شروح آنها.

فصل پنجم, مشتمل است بر معرّفى محدّثان شهير قرطبه در قرن پنجم. اهمّيت اين كار در اين است كه گرايش به علوم حديث در اين قرن, در قياس با قرن هاى پيش, و چگونگى مواجهه عالمان با علوم حديث, دانسته مى شود.

باب دوم

در اين باب, طى دو فصل, به نمونه برجسته اى از محدّثان قرطبه, يعنى شيخ ابومحمد عبدالرحمان بن عَتّاب, پرداخته شده است.
در فصل اول, اوضاع اجتماعى ـ سياسى عصر ابن عَتّاب و زمينه هاى رشد و تحصيل و تربيت وى, و نيز استادان و شاگردان و خاندان و سفرهاى علمى وى, مورد اشاره و بررسى قرار مى گيرد.
فصل دوم نيز به فهرست كامل آثار و مرويّات ابن عَتّاب در زمينه هاى علوم قرآن, علوم حديث, انساب, سير, سُنَن, فقه, اصول فقه, تعبير رؤيا, ادب و… اختصاص دارد.