دعا برای امام مهدی(ع) تا او منجی باشد

اين گزارش ها چندان فراوان نيستند و هرچند در كتاب هاى معتبر و يا مشهورى نقل شده اند، امّا اسناد همه، مرسل اند و از اين رو، از نظر سندى، ضعيف به شمار مى آيند.[۱]با اين همه مى توان آنها را در قالب ادبيات گفتگو با خداى متعال، توجيه پذير دانست؛ خدايى كه هيچ گاه و در برابر هيچ چيزى دستش بسته نيست و كسى ياراى برابرى با او را ندارد؛ خداوند قادرى كه حتّى مقدّرات تعيين شده اش در قبضه اراده و مشيّت او قرار دارند و هر لحظه مى تواند تغييرشان دهد. در اين نگاه به هستى است كه ابراهيم(ع) ، نياى بزرگ ترين پيامبران الهى، خود را براى انجام دادن بديهى ترين فريضه الهى يعنى نماز، به عنايت الهى نيازمند مى بيند و ندا بر مى آورد: «رَبِّ اجْعَلْنِى مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِن ذُرِّيَّتِى رَبَّنَا وَتَقَبَّل دُعَاءِ» ،[۲]با آن كه ترديدى نيست كه ابراهيم(ع) از اوّابين و نمازگزاران حقيقى بوده است. پس مؤمنان، همه و هميشه بايد از خدا بخواهند كه بر همان خير و صلاحى باشند كه خداوند برايشان مقدّر كرده و در اجراى فرمان ها و خواست الهى، در جايگاه مقدّر خود باقى بمانند و خداى ناكرده، كسانى ديگر جايشان را نگيرند تا از پاداش عظيم الهى بى بهره نمانند. ما بايد همواره از خداوند بخواهيم كه منجى بشر، همان امام دوازدهم ما باشد و ما نيز پيرو پا در ركاب ايشان باشيم.

اللَّهُمَّ... وَاجعَلنا مِمَّن تَنتَصِرُ بِهِ لِدينِكَ ،... ولا تَستَبدِل بِنا غَيرَنا .[۳]خدايا!... ما را از ياوران دينت قرار بده... و كسى ديگر را در اين امر به جاى ما مگذار.