در روايت ديگري جزئيات بيشتري از کودکي حضرت عيسي(عليه السلام) بيان شده است. در اين حديث، از امام جواد( سؤال شده است که آيا حضرت عيسي(عليه السلام) وقتي در گهواره سخن گفت، در همان زمان بر مردم زمان خود حجت بود؟ آن حضرت پاسخ داد:
در آن زمان ايشان نبي و حجت خدا بود اما مرسَل نبود. از همين روست که خداوند در قرآن کريم مي‌فرمايد:
( قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّـهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيّاً * وَجَعَلَنِي مُبَارَكاً أَيْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَوةِ وَالزَّكَوةِ مَادُمْتُ حَيّاً(.^۱
راوي، در ادامه، از امام مي‌پرسد: آيا حضرت عيسي در حالي که در گهواره بود، بر حضرت زکريا نيز حجت بود. امام در پاسخ مي‌فرمايد:
حضرت عيسي، در آن زمان، آيتي براي مردم و رحمتي از جانب خداوند براي حضرت مريم و نيز نبي و حجت براي کساني بود که سخن ايشان را مي‌شنيدند؛ اما آن حضرت از آن زمان تا دو سال، ساکت بود تا اين که بعد از دو سال حضرت زکريا از دنيا رفت و حضرت يحيي جانشين ايشان شد که خداوند به يحيي نيز در کودکي کتاب و حکمت عطا کرد که قرآن کريم در اين باره مي‌فرمايد:
(يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحـُكْمَ صَبِيًّا(.^۲
حضرت عيسي در هفت سالگي بود که خداوند بر او وحي فرستاد و او به عنوان نبي و رسول سخن گفت و از اين زمان بود که ايشان بر حضرت يحيي و ساير مردم حجت بود. ^۳

سخنان و اعمال حضرت عيسي(عليه السلام)

در ميان نوشته‌هاي کساني که به رسولان حضرت عيسي شهرت يافته‌اند، کتاب‌هايي که به عنوان اناجيل نام بُردار است، حاوي سخنان و اعمال حضرت عيسي(عليه السلام) است. اين نوشته‌ها تا نيمة اوّل قرن دوم به عنوان «خاطره‌هاي رسولان» شناخته مي‌شده و در اواخر قرن دوم به «اناجيل» شهرت يافته‌اند. ^۴ كليساي مسيحي، در اواخر قرن دوم ميلادي، از ميان نوشته‌هاي متنوع و بسيار، تعدادي را به عنوان كتاب‌هاي قانوني و معتبر گزينش كرد كه به عنوان عهد جديد، در كنار عهد قديم، دومين بخش از كتاب مقدس مسيحيان را تشكيل داد. ^۵ در سال 382م، انجمني از اسقفان، فهرست نهايي را، حاوي بيست و هفت كتاب تهيه كردند كه اين فهرست به طور مجدد توسط مجمع تِرِنْت ^۶ در فاصلة سال‌هاي 7-1545م تأييد شد. ^۷ نوشته‌هاي ديگر كه از سوي كليسا تأييد نشد، به عنوان «اپوكريفا»، يعني