هو الإمام الفاضل، المحقّق النحرير، المحدّث الفقيه المجتهد، النحوي الکبير، مالک أزمّة الفضائلِ والعلوم، مُحْرِز قَصَبات السَبق في حلبتي المنطوق والمفهوم، شيخ العلم وحامل لوائه، بدر الفضل وکوکب سمائه، أبو الفضائل بهاء الدين محمّد بن الشيخ عزّ الدين حسين بن الشيخ عبد الصمد بن الشيخ الإمام شمس الدين محمّد بن علي بن حسن بن محمّد بن صالح الجُبعي العاملي الحارِثي الهمداني رحمه اللّه تعالى. ( الحدائق الندية في شرح الفوائد الصمدية: ص 4)

2.آثار رجالى شيخ بهايى

شيخ بهايى در بسيارى از علوم صاحب نظر بوده و تأليفاتى دارد که معمولاً به عنوان متنى موجز، برگزيده و برجسته، مورد توجه و اقبال واقع شده است. در حوزه رجال و مباحث مربوط به آن، علاوه بر اينکه در آثار فقهى و حديثى، به مناسبت، نظرات و آراء خود را بيان کرده، چند اثر مستقل نيز از او به جاى مانده است. اين آثار عبارتند از:

الف.مشجر الرجال الثقات

جدول هايى است در شناخت رجال موثق که در آن راويان به هشت طبقه تقسيم شدهاند، و سپس راويان اين افراد نيز در هر طبقه ذکر مى شود.
تأليف اين رساله در سال 1005 ق به پايان رسيده است ( الذريعة: ج 15 ص 149). دو نسخه از اين کتاب، يکى در کتابخانه آستان قدس رضوى( و ديگرى در کتابخانه مجلس نگهدارى مى شود. (فهرست آستان قدس: ج 14 ص 402 ش 8524 ؛ فهرست مجلس: ج 35 ص 427 ش 12473)

ب.حاشية على خلاصة الرجال

از اين حاشيه چند نسخه مى شناسيم که نسخه کتابخانه آستان قدس رضوى و نسخه کتابخانه دانشگاه تهران از جمله آنها است. ( الذريعة: ج 6 ص 83 ؛ فهرست آستان قدس: ج 6 ص 601 ش 3629 ؛ فهرست دانشگاه تهران: ج 7 ص 2710 ش 2325)

ج.ترجمه محمّد بن اسماعيل (رساله حاضر)

ذکر اين رساله مختصر در فهرست آثار شيخ بهايى نرفته، امّا در الذريعه و برخى نسخه هاى خطى، مطرح شده است (الذريعة: ج 4 ص 163). موضوع رساله، تعيين محمّدبن اسماعيل مذکور در صدر اَسناد کافى است و نزديکى زيادى دارد با آنچه شيخ بهائى در همين موضوع، در مشرق الشمسين آورده است. ايشان در اين رساله مى گويد:
الذي وصل إلي بعد التتبع التام انّ تسعة من الرواة مشترکون في هذا الإسم. او در مشرق الشمسين مى نويسد: