و. محمّد بن جعفر بن عون اسدى، جزء عده بين کلينى و سهل بن زياد است، و اين اسدى از برمکى نقل دارد. لذا نقل کلينى، بدون واسطه از برمکى، بعيد است (تنقيح المقال: ج 3، ص 97). اگر چه ممکن است برخى از اين مؤيدات، قابل خدشه باشد، ولى مجموع آنها، نقد نظر شيخ بهايى است.

9.آثار مستقل در اين بحث

همه دانشيان رجال و شارحين کافى، اين بحث را در آثار و کتب خود آورده اند. برخى علما نيز در رساله هاى مستقل و منفرد، رأى مختار خود را تحليل و تحکيم نموده اند که عبارت اند از:
1. شيخ سليمان بن عبداللّه ماحوزى بحرانى (م 1121 ق). همو از اين رساله در معراج اهل الکمال، و حاشيه بلغة المحدثين ياد مى کند (معراج اهل الکمال: ص 117 و 405)، و متن مصحح آن نيز به چاپ رسيده است (رسالة في تعيين محمّد بن اسماعيل الواقع في بداية اسانيد الکليني، تحقيق از محمّد برکت، مجلة علوم الحديث، سال دوم ش 4 ص 283 ـ 310).
2. سيد محمّد باقر موسوى شفتى اصفهانى، مشهور به حجة الاسلام (م 1260 ق)، در رسالة لدفع القال والقيل في تعيين محمّد بن اسماعيل (همان). اين اثر در مجموعه الرسائل الرجاليه مؤلف چاپ شده است ( الرسائل الرجالية: ص 577 ـ 598).
3. سيد حسن صدر کاظمينى (م 1354 ق)، در رساله البيان البديع فى ابن بزيع ( الذريعه: ج 4 ص 162).
4. محمّد باقر بن محمّد اکمل، مشهور به وحيد بهبهانى (م 1206 ق)، در رساله ترجمه محمّد بن اسماعيل. از اين رساله فقط در فهرست کتابخانه امام جمعه زنجان، نام برده شده است (دليل المخطوطات: ص 147).
5. محمّد بن حسين عاملى، مشهور به شيخ بهايى (م 1030 ق)، در ترجمه محمّد بن اسماعيل (الذريعة: ج 4 ص 163).

10. نسخ هاى رساله حاضر

چهار نسخه از اين اثر گزارش شده است:
1. نسخه کتابخانه شيخ محمّد سماوى در نجف اشرف، که به خط شيخ فضل بن محمّد بن فضل عباسى، و تاريخ 1020 ق بوده است ( الذريعة: ج 4 ص 163 ـ 164).
2. نسخه کتابخانه مصطفى تسترى نجفى، که به خط شيخ حسين بن مطر جزايرى و داراى تاريخ تحرير 19 ربيع الأول 1052 ق بوده است. اين نسخه ناقص الآخر است. (همان)