شايسته است كه زائران محترم آستان مقدّس حضرت عبدالعظيم عليه السلام ، هنگام تشرّف به حرم مطهّر، بر آگاهى خويش از آن بزرگوار بيفزايند تا با زيارت مرقد پاك حضرتش حضور قلب و توجّه خاطرشان فزونى يابد و با اخلاص بيشترى قصد تقرّب الهى كنند و از عنايات ويژه پروردگار، بهره مند شوند. بدين منظور، نگاهى هرچند گذرا بر زندگى سراسر معنوى آن بزرگوار خواهيم داشت.

نام و نَسَب حضرت

نام گرامى اش عبدالعظيم و كنيه اش ابوالقاسم است. پدر گران قدرش عبدالله نام داشت كه از فرزندان على بن حسن بن زيد بن حسن بن على بن ابى طالب عليه السلام به شمار مى آمد. اينك به معرّفى نياكان عبدالله خواهيم پرداخت.

1. على بن حسن

پدر بزرگوار عبدالله، على، از پارسايان و عابدان روزگار خويش بود. او در سال 144 ق همراه نوزده تن از عموزادگانش، كه سادات بنى الحسن عليه السلام خوانده مى شدند، به جرم حقگويى و جهاد در راه خدا دستگير گرديد.
هنگامى كه دستگيرشدگان كنار درِ حرم پاك پيامبر اكرم در مدينه دربند و آماده روانه شدن به زندان بودند، امام صادق عليه السلام از حرم بيرون آمد و در حالى كه سرشك از