185ق، تحقّق يافته و وفاتشان تا سال 270 ق، واقع شده است. ۱
اساتيد حضرت در روايت
حضرت عبدالعظيم عليه السلام ، سخنان امام باقر، امام صادق و امام كاظم عليهم السلام را از 25 راوى بزرگ شنيد و براى شاگردانش بازگفت. على بن جعفر عليهماالسلام، هشام بن حكم، محمدبن ابى عُمَير، حسن بن محبوب و صفوان بن يحيى، در شمار اين راويان بزرگ جاى دارند.
شاگردان آن بزرگوار
محمدبن خالد برقى، احمدبن محمدبن خالد، سهل بن زياد رازى، عبدالله بن موسى رويانى، حمزة بن قاسم علوى و ابراهيم بن هاشم قمى، در گروه پانزده نفرى شاگردان حضرت عبدالعظيم قرار داشتند. اين نيكان، روايات آفتاب تابناك رى را به خاطر سپردند و براى شاگردانشان نقل كردند.
جايگاه حضرت نزد معصومان عليهم السلام
اين سخن كه حضرت عبدالعظيم، گفتار معصومان را از 25 راوى شنيده، هرگز بدين معنا نيست كه خود، نزد پيشوايان آسمانى حضور نيافته و به سخنان آن پاكان، گوش نسپرده است. او در فرصت هاى گوناگون، خدمت سروران معصوم مى شتافت و از درياى معنويت و دانش آنان بهره مند مى شد. شاگردان پاك دلش داستان دو ديدار وى و راهبران معصوم را چنين به خاطر سپرده اند:
1.الموسوعة الرجالية، ج ۱، ص ۵۷.
