نتيجه
از آنچه بيان شد، درمي‌يابيم که بزرگ‌ترين نکته مبهم در مقدمه تفسير القمي، وجود تفاوت کامل ميان روايات منقول از علي بن ابراهيم در مقدمه و همان روايات در متن کتاب است که موجب ترديد در منقولات منسوب به علي بن ابراهيم مي‌شود و اثبات مي‌شود که نگارنده مقدمه در واقع همان گردآورنده و مؤلف کتاب است، نه علي ابن ابراهيم قمي. از اين رو، نمي‌توان به عبارات مقدمه به عنوان کلام شيخ موثق حديث، علي بن ابراهيم قمي استناد کرد.
کتاب‌نامه
ـ بحار الأنوار، محمدباقر مجلسي، بيروت: مؤسسة الوفاء، 1404ق.
ـ تفسير القمي، علي بن ابراهيم بن هاشم قمي، بيروت: مؤسسة الاعلمي للمطبوعات، 1412ق.
ـ جامع الاحاديث نور، قم: مركز تحقيقات كامپيوتري علوم اسلامي، 187 عنوان کتاب، در 442 جلد، از 90 مؤلف، 1368ش.
ـ الذريعة الي تصانيف الشيعة، آقا بزرگ تهراني، تهران: الاسلاميه، 1387ق.
ـ کتابخانه اهل بيت عليهم السلام، قم: مرکز معجم فقهي و مرکز پژوهش‌هاي اسلامي المصطفي، نسخه اوّل، 4709 جلد کتاب
