ارشاد امام هادى عليه السلام ، كه گواهى مى دهم كه نيست خداى مگر اللّه حالكونى [= در حالى ]كه يگانه است ، نيست شريك و ابنازى او را و اين كه محمّد بنده او و فرستاده او به جانب خلق [است] ، و اين كه تو امامى و حجّتى از جانب خداى تعالى بر خلق او ، يعنى تو را خليفه و جانشين رسول خود گردانيده تا حجّت را بر خلق تمام نمايد ، و نتوانند گفت ايشان فرداى قيامت كه ضلالت و گمراهى ما به سبب فقدان هادى و مرشد بود ، و من بازگشت كننده ام به سوى پروردگار خود از آن دين باطلى كه بودم در آن.
اللّهم ارزقنا الهداية و الإيمان عند طيران طواويس النفوس عن أوكار الأبدان.
و پوشيده نماند كه اين حديث شريف از احاديث مشكله متشابهه است ، و آنچه گفته شده در حلّ آن بر سبيل اجمالى است كه لفظ تاب آن دارد ، و خداى جلّ و علا و ائمه هدى و صاحب زمان ما عليهم افضل السلام و التحيّه و الثناء داناترند به حقيقت واقعيّه مراد از آن. «رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَآ إِن نَّسِينَآ أَوْ أَخْطَأْنَا» . ^۱
تمّ بعون اللّه الملك القديم في عشرين من ربيع الأوّل في سنة 1109 و أنا الكاتب ابن محمّد تقى شيخ حسين الساروى المازندرانى ستر عيوبهما.

فهرست