روايت «حلال محمد حلال إلى يوم القيامة و حرامه حرام إلى يوم القيامة» ، باعث شده است برخى تصور كنند ، اگر حلال و حرام ، مؤبد و دائمى است تا روز قيامت ، پس اختلاف علما و فقها در حليت و حرمت براى چيست؟ و اگر چيزى داخل حرام است بايد تا قيامت حرام باشد و تغيير نكند و اختلافى نباشد.
مؤلف در مقام جواب به اين شبهه و رفع غبار از ظاهر اين روايت ، ابتدا بحث مذهب مصوبه و مخطّئه را مطرح مى كند و همچنين اشاره به نسخ در روايات مى كند و با استدلالِ به احاديث ، مطالب خود را تحرير مى كند.
او راه نجات از حيرت در زمان غيبت را ، فقط تمسك به اخبار و سنت ائمه اطهار عليهم السلام مى داند. تحرير نسخه اى از اين رساله در اول ذيقعده سال ۱۲۸۴ ق در همدان به پايان رسيده است.
