مؤلف
سليمان بن عبداللّه بن على ماحوزى سِتراوى بحرانى، فقيه و محدث سده هاى يازدهم و دوازدهم، در بسيارى از علوم سرآمد بوده است.
وى در نيمه رمضان 1075 ق در دونَج از حوالى ماحوز، در جزيره اُوالِ بحرين به دنيا آمد. در هفت سالگى قرآن كريم را حفظ كرده است و در ده سالگى به آموختن علوم دينى مشغول شد. در بحرين دوران تحصيل را گذرانده و به زودى پيشرفت علمى كرد و در فقه صاحب نظر گرديد. ۱ شيخ عبداللّه بن صالح سماهيجى بحرانى (د 1135 ق) شيخ سليمان بحرانى را در هوش و دقت و سرعت در جواب گويى و مناظره و بيان رسا ستوده و وى را معتمد در نقل حديث خوانده است. ۲
وى بعد از درگذشت سيد هاشم كتكانى (د 1107 يا1109 ق ) زعامت دينى پيدا كرد و سال ها به تدريس و افاده مشغول بود. چنانكه صاحب حدائق نقل كرده است هر روز در خانه اش محفل درس برقرار بود و روزهاى جمعه بعد از نماز در مسجد، صحيفه سجاديه را تدريس مى كرد.همو مى گويد:
اگر چه شيخ سليمان بحرانى به مسك اصولى بود ولى در اواخر عمر بيشتر به
1.طبقات أعلام الشيعة، (قرن ۱۲ ق)، ص ۳۲۲.
2.همان.
