آداب الصلاة (شرح حديث حمّاد)

بسم اللّه الرحمن الرحيم

[مقدمه]

فاتحه نماز ، بندگى معبود يكتايى است كه هر بنده طاعت پژوه ، كه از روى خلوص نيّت و صفاى طويّت ، پشت به ماورا و رو به كعبه جلالش كرده ، از جمله فرايض يوميّه يكى را به وجهى كه مقبول نظر اندك پذيرى رحمت بالغه و عنايت سابغه اش تواند افتاد ، به جا آورد ، شاهد هر يك از ساير حسنات عبوديت آثارش ، در آينه لطف نماى پذيرفتگى طاعات ، پيرايه حسن قبول يافته ، بر وجه احسن به زيب و زيور اجر جميل و ثواب جزيل آراسته و مزيّن گردد.
و هر ناسك قدسى شكوه ، كه در مناسك پرستارى ذات بى همالش نخست به شستن دست نيازمندى از ما سوى وضو ساخته ، در مقام بندگى قيام به ركوع سرافكندگى ، و در موقف افتادگى و زارى اقدام بر جبهه فرسايى سجود خاكسارى نمايد ، دست بر نعيم سربلندى ابدى يافته به تاج كرامت سرمدى فايز شود.
و مفتاح دعوات اجابت سمات ، صلاة بر روان پاك رسول معجزنمايى است كه در مسجد اقصاى قرب الهى ، به اعتبار تقدّم در همه فضايل و مناقب ، رداى امامت كافّه انبياء و رسل ، رفعت افزاى دوش فلك فرساى عرش سايش گرديد.
و در محراب مصلّاى رحمت نامتناهى به تقريب تفوّق در جميع مراتب ، منبر