در هر سال ، پس فرمود حضرت امام عليه السلام : «اللهمَّ صلِّ على محمّدٍ و آله و ارزُقْهُ دارا وَ زَوْجَةً وَ وَلَدا وَ خادِما وَ الحَجَّ خَمْسينَ سَنَةً».^۱
يعنى بار خدايا رحمت بفرست بر محمّد و آل او و روزى كن اين مرد را خانه و زوجه و فرزندى و خدمتكارى و حج در پنجاه سال ، گفت حماد كه چون شرط فرمود حضرت امام پنجاه سال را دانستم كه حج نخواهم كرد زياده از پنجاه سال ، و الحال چهل و هشت سال است كه چهل و هشت حج كرده ام ، و اين خانه من است كه روزى كرده شده ام آن را ، و اين زوجه من است كه از پس پرده مى شنود كلام مرا ، و اين پسر من است و اين خدمتكار من به تحقيق كه روزى كرده شده ام همه آنچه را دعا فرمود آن حضرت براى من.
راوى گويد كه پس حجّ كرد حمّاد بعد از اين حكايت دو حجّ ديگر كه تتمه پنجاه حجّ بود ، پس بعد از آن باز روانه حج شد و در حُجْفِه كه احرامگاه اهل شام است خواست كه غسل احرام كند كه ناآگاه سيل در رسيد و ربود او را و غرق شد در آب.

[شرح حديث حماد]

قال : قال لى ابو عبداللّه جعفر بن محمّد الصادق عليه السلام يوما : يا حمّاد تحسِنُ أن تصلِّىَ؟ قال فقلت يا سيّدى أنا احفظ كتابَ حَريزٍ في الصلاة.
گفت حمّاد كه فرمود به من روزى حضرت ابو عبداللّه جعفر بن محمّد صادق عليه السلام كه اى حمّاد آيا خوب مى توانى كه نماز گذارى؟ پس گفتم اى سيّد و بزرگ من در ياد مى دارم من كتاب حريز را كه در بيان آداب نماز تصنيف كرده است.
و مراد اين است كه خوب مى توانم نماز گذارم چون آداب و خصوصيّات نماز را از روى كتاب چنين مرد بزرگى درست نموده در خاطر كرده ام و به همين اكتفا نكرده ام كه نماز عامّه ناس را ديده بر آن نحو نماز گذارم.