و بعد از ان برداشت سر خود را از سجده پس چون راست نشست گفت اللّه اكبر.
و ممكن است كه ترك ذكر رفع يدين در اين تكبير و تكبير بعد از راه اختصار و اكتفا به ذكر آن در تكبيرات سابقه بوده باشد.
بعد از آن نشست بر ران چپ بر حالى كه گذاشته بود پشت پاى راست خود را بر شكم پاى چپ خود.
و ظاهر عبارت آن است كه در وقت تكبير گفتن بر روى پاشنهاى پاها نشست بعد از آن تغيير وضع نشستن داد و بر ران چپ نشست. امّا فقهاء اين تفصيل را ذكر نكرده اند بلكه مطلقا در وقت نشستن استحباب تورّك را گفته اند يعنى نشستن بر نشيمن و ران چپ بر آن نحو خاص.
و چون چنين نشست گفت أستغفر اللّه رَبّي و أَتُوبُ اِلَيْه ، يعنى طلب آمرزش گناهان مى كنم از خدايى كه پروردگار من است و بازگشت مى كنم به سوى او.
ثمَّ كَبَّرَ وَ هُوَ جالِسٌ وَ سَجَدَ السَجْدَةَ الثانِيَةَ وَ قالَ كَما قالَ في الاُولى.
و بعد از آن تكبير گفت بر حالى كه نشسته بود و سجود كرد سجده دوم را و گفت ذكر سجده دوم را چنان كه گفته بود در سجده اولى ، يعنى سبحان ربّى الأعْلى وَ بِحَمْدِه سه مرتبه.
وَ لَمْ يَضَعْ شَيئا مِنْ بَدَنِه عَلى شَى ءٍ مِنْهُ في رُكوُعٍ وَ لا سُجُود و كان مجنّحا وَ لَمْ يَضَعْ ذِراعَيه عَلَى الاَرْضِ.
و نگذاشت عضوى از بدن خود را بر عضو ديگر از آن در حال ركوع و نه در حال سجود مگر كفّين را كه صريحا پيش مذكور شد كه در وقت ركوع بر آنيه زانوها گذاشت و بود بال گشاده ، يعنى دست ها را در وقت ركوع و سجود مانند دو بال مرغ بال گشوده نگاه داشته بود ، پس دو زير بغل خود را گشوده و بازوها و ذراعين را هم از بدن خود جدا داشت و هم از زمين و نگذاشت ذراعين خود را در وقت سجود بر زمين.