يعنى خداوندا به درستى كه من سؤال مى كنم از تو بخشى از هر خوبى كه احاطه كرده به آن علم تو ، و پناه مى گيرم به تو از هر بدى كه احاطه نموده به آن دانش تو ، خداوندا به درستى كه من سؤال مى نمايم از تو عافيت و راحتى را كه از جانب تو و ناشى از فضل تو باشد در كارهاى خودم تمام آنها ، و پناه مى گيرم به تو از رسوايى و خوارى دنيا و عذاب آخرت.
و هم از آن حضرت عليه السلام مروى است كه فرمود آمد مردى به خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله كه او را شيبة الهذيل مى گفتند و عرض كرد كه مرا كبر سنّ و پيرى دريافته و نمانده است با من قوّت طاعاتى كه پيش از اين عادت داشتم به آنها از نماز و روزه و حجّ و جهاد ، پس تعليم كن مرا اى رسول خدا كلامى كه نفع رساند مرا حق تعالى به سبب آن ، و سبك ^۱ گردان بر من يا رسول اللّه . پس آن حضرت فرمود كه بار ديگر بگو آنچه را گفتى پس سه مرتبه آن مرد عرض حال خود نمود ، پس آن رحمت عالميان صلى الله عليه و آله خطاب به او كرده فرمود كه نماند در اطراف و حوالى تو درختى و نه كلوخى مگر آن كه گريان شد به جهت ترحّم بر تو پس چون نماز صبح بگذارى ده مرتبه بگو : سُبْحانَ اللّهِ العَظيمِ وَ بِحَمْدِه لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ العَلِى العَظيم ، يعنى تنزيه مى كنم و به پاكى ياد مى كنم خداى بزرگ مرتبه را بر حالى كه همراهم با حمد و سپاس او ، نيست توانايى بر كارى و نه قوّت كردارى مگر به يارى خداى بلند مرتبه بزرگ.
پس به درستى كه خداى تعالى عافيت مى دهد تو را به بركت اين دعا از كورى و ديوانگى و جذام و پريشانى و شكستگى و پيرى.
پس گفت آن مرد اى رسول خداى اين به جهت دنياست پس چيست از براى آخرت؟ آن حضرت فرمود كه مى گويى بعد از هر نماز اَللّه مَّ اهْدِني مِن عِنْدِكَ وَ اَفِضْ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِكَ و انْشُرْ عَلَىَّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ اَنْزِل عَلَىَّ مِنْ بَرَكاتك ، يعنى خداوندا راهنمايى كن مرا از جانب خود و فايز گردان بر من بخشى از فضل خود، و پهن كن بر من بهره اى از