مؤلف

علّامه ملّا محمّد باقر مجلسى (1037 ـ 1110 ق) از بزرگ ترين دانشمندان اسلامى است كه با همّت عالى و اقدمات نيكش ، مذهب تشيع در سراسر اين كشور ، به اوجِ رواج و انتشار رسيد و بركات آثارش اثرات شگرفى در نهاد خاصّ و عام بر جاى گذاشت .
شيخ حرّ عاملى ، ملا محمّد اردبيلى ، آقا احمد كرمانشاهى و مير محمّد حسين خاتون آبادى در سطورى كه مى آوريم او را اين گونه ستوده اند :
«عالم فاضل ماهر، محققِ مدقق، علامه فهّامه، فقيه متكلّم، محدّث ثقه، جامع همه خوبى ها و فضايل». «وحيد عصر و يگانه زمانِ خود بود، علمش بسيار، و تصانيفش نيكوست. شخصيت وى از نظر علوِّ قدر و بزرگى شأن و مقامِ عالى و تبحرش در علوم عقلى و نقلى و دقت نظر و رأىِ صائب و وثاقت و امانتِ در نقلِ مطالب و عدالت، مشهورتر از آن است كه گفته شود و مافوق آن است، كه در عبارت بگنجد» . «اگر بخواهم ذره اى از آفتاب مكرمت و فضيلت و جامعيت و حالات و كرامات و مجاهدات و ضبط اوقات و طور معاش و مكارمِ اخلاقِ آن زبده آفاق را شرح دهم، كتابى مبسوط شود و بسيارى ازمطوّلات بايد، كه به مختصرى از احوالش ، اشاره شود» .
«وى از همه اعاظمِ فقها و افاخم محدثين و علماى ما برتر و بزرگ تر و در فنون فقه