آياتي که بيان کننده اميد نداشتن کفار به لقاء پروردگار است.
إِنَّ الَّذِينَ لايرْجُونَ لِقاءَنا وَ رَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَ اطْمَأَنُّوا بِها وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آياتِنا غافِلُونَ (يونس: آيه7).
آنها که ايمان به ملاقات ما (و روز رستاخيز) ندارند، و به زندگى دنيا خشنود شدند و بر آن تکيه کردند، و آنها که از آيات ما غافلند.
همچنين قرآن کريم در جايي ديگر، ترديد کفار به لقاء پروردگار را بيان مي‌کند:
أَلا إِنَّهُمْ فِي مِرْيةٍ مِنْ لِقاءِ رَبِّهِمْ...(فصلت :آيه54).
آرى، آنان در لقاى پروردگارشان ترديد دارند.
اين آيه تکذيب کفار نسبت به ديدار پروردگار را نشان مي‌دهد و آيات ديگر انکار مشرکين نسبت به حضور در صحنه قيامت و لقاء آخرت را متذکر مي‌شود.
وَ الَّذِينَ کذَّبُوا بِآياتِنا وَ لِقاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ هَلْ يجْزَوْنَ إِلاَّ ما کانُوا يعْمَلُونَ (اعراف: آيه 147).
و کسانى که آيات ما و ديدار آخرت را دروغ پنداشتند، اعمالشان تباه شده است. آيا جز در برابر آنچه مى کردند کيفر مى بينند؟
آياتي که مشرکان و کفاري را که لقاء پروردگار را انکار کرده و يا به سخره مي‌گيرند، توبيخ مي‌کند.
قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ کذَّبُوا بِلِقاءِ الله حَتَّى إِذا جاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قالُوا يا حَسْرَتَنا عَلى ما فَرَّطْنا فِيها وَ هُمْ يحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلى ظُهُورِهِمْ أَلا ساءَ ما يزِرُونَ (انعام: آيه31 ).
آنها که لقاى پروردگار را تکذيب کردند، مسلما زيان ديدند، [و اين تکذيب، ادامه مى‌يابد] تا هنگامى که ناگهان قيامت به سراغشان بيايد، مى گويند: «اى افسوس بر ما که درباره آن، کوتاهى کرديم!» و آنها [بار سنگين] گناهانشان را بر دوش مى کشند؛ چه بد بارى بر دوش خواهند داشت!
وَ يوْمَ يحشُرُهُمْ کأَنْ لَمْ يلْبَثُوا إِلاَّ ساعَةً مِنَ النَّهارِ يتَعارَفُونَ بَينَهُمْ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ کذَّبُوا بِلِقاءِ الله وَ ما کانُوا مُهْتَدِينَ (يونس: آيه45).
[به ياد آور] روزى را که [خداوند] آنها را جمع [و محشور] مى سازد، آنچنان که [احساس مى کنند] گويى جز ساعتى از روز، [در دنيا] توقف نکردند؛ به آن مقدار که يکديگر را [ببينند و] بشناسند! مسلماً آنها که لقاى خداوند [و روز رستاخيز] را تکذيب کردند، زيان بردند و هدايت نيافتند!
ب: دسته ديگر آيات لقاء خداوند، مربوط به مؤمنين است. برخي از اين آيات، تشويق به ايمان و شوق به ديدار الهي است.