و در خطبه اشباح، در پاسخ به کسي که از ديدن خداوند با چشم پرسيد، فرمودند:
الحُمدِ لله الَّذي... الرّادعُ أناسي ألآَبصارَ عن تَنالُه أََو تُدرِکُهُ.
سپاس خداوندي که مردمک هاي چشمان را از ديدن خود ممنوع نموده است (همان: خطبه۹۱).
حال بايد ديد مفهوم لقاء پروردگارِ اشاره شده در آيات و روايات، چگونه است. در اين جا آيات و روايات که بازگشت همه امور را به سوي خداوند متعال مي‌داند، مي‌پردازيم.
وَأَنَّ إلَي رَبِّکَ المُنتَهَي (نجم: آيه 42).
و به يقين بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است!
آيه، در ظاهر خطاب به رسول خدا صلي الله عليه و آله است، اما از سويي، متوجه همه است و از سوي ديگر، نوعي تحديد و تحذير در آن به مخالفان جهت سرکشي‌هايشان وجود دارد ( الميزان: ج20 ص551).
إِنَّ إلَي رَبِّکَ الرُّجعَي (علق: آيه8).
همه امور به پروردگارت منتهى مى گردد.
در اينجا نيز آيه خطاب به رسول خداست، اما از آنجا که خداوند، رب همه موجودات است، منتهي شدن رسول خدا صلي الله عليه و آله به سوي خداوند، نشان از انتها و رجعت همه امور و انسانها به سوي خداوند است.
وَأَنَّهُ إِلَيهِ تَحشَرُونَ (انفال: آيه24).
و همانا به سوي او محشور مي‌شويد.
تمام جهان هستي و از جمله انسان، به سوي خداوند باز مي‌گردد.
آيات مربوط به ديدار پروردگار، به دو گونه صريح و غير صريح به اين موضوع پرداخته‌اند.

1ـ آيات صريح در لقاء خداوند

برخي از اين آيات، خطاب به مؤمنين و برخي ديگر خطاب به مشرکان است.
الف: آياتي که کفر مشرکان، به لقاء پروردگارشان را نشان مي‌دهد.
أُولئِک الَّذِينَ کفَرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ وَ لِقائِهِ فَحَبِطَت أَعْمالُهُم فَلا نُقِيمُ لَهُمْ يوْمَ الْقِيامَةِ وَزْناً (کهف: آيه105).
آنها کسانى هستند که به آيات پروردگارشان و لقاى او کافر شدند؛ به همين جهت، اعمالشان حبط و نابود شد! از اين رو روز قيامت، ميزانى براى آنها برپا نخواهيم کرد!
وَ الَّذِينَ کفَرُوا بِآياتِ الله وَ لِقائِهِ أُولئِک يئِسُوا مِنْ رَحْمَتِي وَ أُولئِک لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (عنکبوت: آيه 23).
کسانى که به آيات خدا و ديدار او کافر شدند، از رحمت من مأيوسند; و براى آنها عذاب دردناکى است!