It would have been appropriate in the Prophets own mosque to adorn the entire courtyard, as well as the surrounding arcades and those of the sanctuary, with the complete text of the revelation, which the faithful could theoretically follow in sequence as they progressed through the building, finishing with the text on the qiblah wall, and several sources seem to support that conclusion. The fifteenth- century Egyptian historian Nur al-Din ‘Ali b. Ahmad al-Samhudi cited the early-ninth-century informants Muhammad b. ‘Umar al-Waqidi (d. 207 / 823) and Ibn Zabalah to the effect that there were inscriptions inside and outside and on the doors of the mosque. It might also be possible to interpret Ibn Rustahs report, ‘Umar b. ‘Abd al-‘Aziz is the one who ordered to be written the inscription that is in the mosque and the one who ordered to be written the inscription that is on the qiblah wall of the mosque of the Messenger of God, the blessing of God and peace be on him, as evidence that there were inscriptions throughout the building.
The expression of political claims through Quranic quotations and allusions suggests wide familiarity with these verses and their implications in the early Islamic community, between 72/691-92 and 132/750.

با توجه به اين مطالب، مناسب بود در مسجد خود پيامبر، کل حياط به علاوه گذرگاههاي اين مکان مقدس، با متن کامل وحي آراسته‌شده باشد تا مؤمنان بتوانند به طور فرضي وقتي در داخل ساختمان راه مي‌روند به ترتيب، متن را دنبال کنند و آنگاه در ديوار قبله، متن را به پايان برسانند. به نظر مي‌رسد چندين منبع اين نتيجه را تأييد مي‌کند؛ مورخ مصري در قرن پانزدهم ـ نور‌الدين علي بن احمد السمهودي ـ افراد مطلعي چون محمد بن عمر الواقدي و ابن‌زباله را ذکر مي‌کند که آنها بيان مي‌دارند در ابتداي قرن نهم ميلادي، کتيبه‌ها در داخل و بيرون و همچنين بر روي درهاي مسجدالنبي وجود داشته است. مطابق اين گزارش ابن‌روستا ـ عمر بن عبدالعزيز دستور داد تا کتيبه‌اي که در مسجد وجود دارد، نوشته شود و فرمان داد تا کتيبه‌اي بر روي ديوار قبله مسجد پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نوشته شود ـ مي‌توان گفت که کتيبه‌هايي در سرتاسر ساختمان وجود داشته است.
نويسنده در پايان اين قسمت، بيان مي‌کند که به واسطه اشارات و نقل قول‌هاي قرآني، باعث دعواهاي سياسي و آشنايي گسترده‌اي با اين آيات و مدلولات آنها در جامعه اوليه اسلامي در سال‌هاي 132 ـ 72 شده است.