اصل همزيستى مسالمت آميز با غير مسلمانان در اسلام
سال
بیستم / شماره پیاپی
165 /
صفحه
35-52
چکیده :
اديان آسمانى براى تأمين همزيستى، قوانينى الزام آور تشريع نموده اند. دين اسلام، مسلمانان را ملزم نموده به شيوهاى مسالمت آميز با مخالفان عقيدتى خود تعامل نموده و عدالت را در اين خصوص بر پا دارند. اما اگر غيرمسلمانان، خيانت پيشه نموده و عليه جان و مال و نواميس مسلمانان وارد عمليات خصمانه شوند سياست شرعى بر دفع تجاوز و مجازات خيانتكاران مبتنى مى باشد. تمركز بر آيات قتال، عدم توجه به آيات مبنى بر صلح و همزيستى و عدم دقت در سيره عملى پيامبر، باعث شده گروهى سياست اسلامى در رابطه با ملل غير مسلمان را بر پايه جنگ دانسته و علت پيشرفت اسلام در قرون اوليه را زورِ شمشير بيان نمايند.
اين جستار با رويكرد نظرى و اسنادى و با استناد به منابع اصيل اسلامى ثابت مى كند كه اصل در تعامل با غير مسلمانان بر صلح و همزيستى بوده و دين اسلام منادى همزيستى مذهبى با پيروان ساير اديان مى باشد.
کلیدواژه‌های مقاله :صلح، مشركان، نصارا، همزيستى مذهبى، يهود
