تأمّلي در امكان استعدادي فطرت
سال
هفدهم / شماره پیاپی
133 /
صفحه
چکیده :
آموزه «فطرت» يكي از مباحث بنيادين در انديشه اسلامي تلقّي مي شود. بر اساس متون ديني اسلامي، همه انسان ها از فطرت خداشناسي برخوردارند؛ ولي مسئله فعليت يا استعدادي بودن اين معرفت حضوري يكي از مسائل مهمي است كه نوعا در محافل و منابع علمي مرتبط مغفول واقع شده و كمتر بدان پرداخته شده است. اين مقاله با رويكرد نظري و به روش كتابخانه اي و اسنادي و با هدف بررسي تحليلي بر اساس آيات قرآن كريم و روايات اهلبيت عليهم السلام، به اين مسئله پرداخته است.
به اعتقاد نگارنده، حتي اگر فعليت فطرت الهيّه را نتوان اثبات كرد، ادعاي صرف استعدادي بودن آن نيز مخالف با فحواي متون ديني است. دستكم مي توان ادعا كرد معرفت الهيّه نهادينه شده در درون انسان ها در مقامي بالاتر از استعداد عمومي قرار دارد.
کلیدواژههای مقاله :فطرت، امكان استعدادي، فعليت، كمال، ميثاق، تذكر