مى فرمايند! چطور حضرت كلينى استاد امثال زرارى ها و صفوانى ها و عمانى ها براى تأمين چنين مقصدى خطير كه با سرنوشت اماميه مرتبط است به بغداد، نرود، و اين آفرينش برجسته خويش را در حريم اشراف آن حضرت تكميل نسازد و به آن حضرت عرضه ندارد!
اين دهقان پاك نژاد رازى خواهرزاده جناب «علّان الكلينى» كه با نبود امكانات و فقد اسباب كامل با اتكال به آستان حضرت مسبب الاسباب، آن همه امكانات آفريد و اسباب و وسائل مهيا ساخت امكان ارتباط به نواب عصر غيبت صغرى و تشرف به خدمت شان و عرضه جزوه هاى جامع كافى به آنها همانند شمس فى رابعة النهار است مع ذلك آن بزرگوار در انجام اين فريضه تعلل ورزد و كوتاهى كند!
حاشا از چنين خيالى درباره اين برگزيده خداوند منان، انسان هر چه هم دير باور باشد با مطالعه احوال اين نابغه رازى اطمينان حاصل مى كند كه عمده انگيزه آن بزرگوار در اين مهاجرت، لقاء آن امناء اللّه تعالى و اتمام و انجام اين مأموريت الهى در مرآى و منظر آنان و احيانا عرضه كتاب كافى به آستان قدس حضرت خاتم الاوصياء عليه و عليهم السلام بود چنان كه عرضه اصول و كتب احاديث بر ائمه پيش از آن حضرت، سنتى بوده معروف و معمول بها.
اطمينان داريم كه عمده انگيزه كلينى رضى الله عنه در مهاجرتش به بغداد، تحصيل نظارت سفراء عصر غيبت صغرى، بر كتاب شريف كافى بوده و به حدس قابل اعتماد اميد عرضه داشتن آن، به محضر مبارك امام زمان عليه السلام بوده است، و با ملاحظه قراينى كه در دست است، حرمان آن بزرگوار از تحقيق اين اميد، بعيد به نظر مى رسد، كه از جمله آن قراين ماجراى جناب ثقه، على بن محمد بن ابراهيم رازى كلينى مشهور به علّان است كه استاد و خال كلينى است كه در كافى بدون واسطه از وى روايت مى كند، و از افراد آن عده اى است كه كلينى به واسطه آنها از سهل بن زياد روايت مى كند.
به نقل معاجم رجال حديث، جناب على بن محمد علّان مذكور براى سفر حج از حضرت صاحب الامر عليه السلام استيذان نمودند، توقيع مبارك از ناحيه مقدسه بيرون آمد:
