است كه انسان با روايت يك حديث عقل خود را از حجيت بيندازد و در عين حال معارف خود را، و از جمله امامت امامان را با منطق عقلى اثبات كند.
آقاى شبيرى، در اعتراض دهم، راجع به معجون شيعه و سنى بياناتى دارد كه شفاها از ديگران هم مسموع شد.
توجه خوانندگان را به اين نكته جلب مى كنم كه مذهب تشيع از عهد امام صادق عليه الصلوة والسلام تحت رهبرى امامان معصوم، با سلاح علم و دانش مجهز شد و با كمال خيرخواهى و بشر دوستى و به منظور نجات انسان ها از ضلالت و گمراهى در مجامع اهل سنت نفوذ كرد و مكتب فقهى و كلامى شيعه را با رشدى سريع در كوفه، بصره، واسط، بغداد و قم گسترش داد. ولى از قرن سوم كه تعصبات مذهبى به صورت حزب گرايى و جبهه بندى بر جامعه حاكم شد سلاح بحث و جدل و مناقشات لفظى و كتبى جايگزين سلاح علم و دانش گشت و رشد مكتب و نفوذ آن متوقف ماند تا آن كه حكومت صفويه با نفوذ سياسى و اجتماعى مذهب تشيع را در ايران گسترش داد، ولى متأسفانه بازار بحث و جدل رواج گرفت و رشد فرهنگى و نفوذ مكتبى ما در جوامع اهل سنت در جا زد.
حال اگر انقلاب اسلامى در تمام منطقه خاورميانه حاكم شود، قهرا سران متعصب فريقين مقهور مى شوند و از اعمال تعصبات خشك و بى ثمر باز مى مانند و در نتيجه نسل جديد اهل سنت، شيفته و مفتون تشيع، سر خورده از مذهب تسنن، خودسرانه شيوه التقاط را در پيش مى گيرد و به دلخواه خود، معجونى از مظاهر تشيع و تسنن گلچين مى كند و در مغز خود جاى مى دهد. تهيه اين معجون آرزوى من نيست، بلكه يك پيش بينى اجتماعى مذهبى است. براى همين نسل آينده مزبور است كه من ميراث اهل بيت را پيراسته ام تا با ريختن شهد خالص در كام آنان از نوشيدن شربت ناگوار باطل بازشان دارم و سيره شاگردان امام صادق عليه السلام را احيا كنم، تا ديگران چگونه به تكليف خود قيام نمايند؟
راجع به اعتراض يازدهم، فقط تذكر مى دهم كه در نسخه سيد محسن جبل عاملى