مقدمه دوم، شامل بحث هاى اساسى و زيربنايى در مورد امامت و خلافت الهى است، مانند: مبانىِ قرآنى و حديثى آن، ويژگى هاى امام به ويژه عصمت، جايگاه نصّ در امامت الهى. در اين بخش، آيه تطهير، ^۱ آيه ولايت، ^۲ حديث غدير، حديث ثقلين، حديث منزلت و حديث دار، مورد بررسى مختصر از جهت سند و دلالت قرار مى گيرد.
پس از اين دو مقدمه، چهار باب اصلى كتاب بدين ترتيب آغاز مى شود:
باب اول پاسخ به پرسش ها و پندارها در مورد امام مهدى عليه السلام (ج 1، ص 167 611).
باب دوم پاسخ به مطالبى كه در مورد احاديث تقيه در كافى گفته اند (ج 1، ص 613 ـ 739).
باب سوم بداء و پاسخ به تهمت ها و افترائاتى كه به شيعه در مورد آن زده اند (ج 2، ص 7ـ213).
باب چهارم نسبت دادن عقيده تحريف قرآن به شيعه و پاسخ آن (ج 2، ص 215 ـ503).
پس از اين چهار باب، در فصل «خلاصه البحث و نتائجه» (ج 2، ص 505 568) خلاصه اى از كل مطلب كتاب آمده است.
پايان بخش كتاب، چهار فهرست فنى (آيات، احاديث، اعلام، منابع) است. آن گاه فهرست اجمالى و فهرست تفصيلى مطالب كتاب در پى مى آيد.
قبل از مرور كلى بر مباحث كتاب، بايد تذكر داد كه در ميان 672 منبع اين كتاب، نزديك به نيمى از آن مصادر اهل تسنن است كه از سويى كتب مرجع آنان (در حوزه تفسير، حديث، فقه، كلام، تاريخ و مانند آن) و از سوى ديگر، كتاب هاى ردّ بر شيعه را كه در سال هاى اخير در مصر و اردن و عربستان و پاكستان و... منتشر شده در برمى گيرد.
كثرت منابع، بيان رقيق مشخصات كتاب شناسى آنها و اشاره دقيق به نشانى مطالب در پانويس ها، اعتماد خواننده را به كتاب برمى انگيزد.