مثبت اندیشی و خوش بینی در نهج البلاغه
سال
اول / شماره پیاپی
1 /
صفحه
63-74
چکیده :
به جهت اهمیت و ارزش بالای تفکر و اندیشه مثبت بر روی سلامتی و آســایش روح و روان و جامعه، مبحث مثبت اندیشی و خوشبینی از اهمیت و جایگاه والایی برخوردار است. در این مجال با توشه گیری از معارف عمیق امام علی(ع) ابتدا مؤلفه های خوشبینی که شامل توجه انتخابی(توجه مثبت به ابعاد مختلف زندگی انسان مانند توجه مثبت به خدا، جهان، افراد و ...)، مؤلفه های مثبتاندیشی شامل تفسیر منطقی رویدادها (آزمایشی دانستن سختیها و حوادث ناگوار، ناپایدار دانستن رویدادهای مثبت و منفی و مؤثر دانستن خدا، خود و دیگران در وقوع حوادث و رویدادها) و انتظار مثبت(باور داشتن به کمک خدا و وقوع رویدادهای خوشایند و عملکرد درست از سوی دیگران وآینده ای روشن) میباشد، مورد بررسی قرار گرفته است. سپس آثار و نتایج خوشبینی و مثبتاندیشی در فرد و جامعه از جمله: دستیابی به آرامش، کاهش ترس، اضطراب، حزن، اندوه و دستیابی به موفقیت و نیز موانع خوش بینی و مثبت اندیشی، ضرورت اجتناب از سوء ظن، حسد و بخل تبیین گشته و مورد تأکید قرار گرفته است.
کلیدواژههای مقاله :خوش بینی؛ مثبت اندیشی؛ حسن ظن؛ سوءظن؛ آرامش روان