علم به ملکوت آسمان و زمین،^۱ علم به ضمیر و واگویه‌های نفسانی افراد،^۲ علم به افعال، سرّ وکارهای نهانی شیعیان، علم به بیماری و حزن شیعیان،^۳ علم به کسانی که بر در خانه آنان‌اند و مکان آنها پیش از اذن گرفتن،^۴ علم به زمین‌های سر سبز و پر گیاه و زمین‌های خشک و بی‌گیاه،^۵ علم به هدایت یافتگان و گمراهان تا روز قیامت،^۶ علم به زیادت و نقصان حقّ و باطل بر زمین،^۷ علم به تمامی زبان‌ها^۸ و تکلّم به آنها،^۹ علم به اسامی اشیا،^۱۰ علم به زمان مرگ خود پیش از فرا رسیدن آن^۱۱ (از دیدگاه صفار همزمان با فرا رسیدن اجل، خداوند امام را دچار نسیان می‌کند تا حکم الهی جاری شود)،^۱۲ آگاهی از زمان به امامت رسیدن خود^۱۳ و علم به وصی خود.^۱۴

ب) علم مکفوف

صفّار علم مکفوف، علم خاصّ، علم مکنون یا علم غیب را علمی می‌داند که خداوند هیچ کس، حتّی ملائک مقرَّب، رسولان و انبیا را از آن آگاه نساخته،^۱۵ بلکه تنها به خودِ او ویژه است.^۱۶ از دیدگاه او علم مکفوف در امّ الکتاب نزد پروردگار قرار دارد.^۱۷

میان تعریف پیش‌گفته و مفاد آیه «عالِمُ الْغَیبِ فَلا یظْهِرُ عَلی‏ غَیبِهِ أَحَدا إِلَّا مَنِ ارْتَضی‏