شخص جاعل قصد داشته روایت خود را پر و بال داده و بعد عاطفی شهادت او را با استفاده از «زبان حال» بیشتر و پررنگ‌تر جلوه دهند.
3. شبیه این روایت در کتب پس از ابوالفرج نیز نقل شده، بدون این که نسبت به سند مرسل آن توجه شده باشد. به نظر می‌رسد بسیاری از وقایع تاریخی بر همین سبک و سیاق به شهرتی رسیده‌اند که به لحاظ علمی هیچ پایه و اساسی نمی‌توان برای آن در نظر گرفت. این روایت در کتاب شرح الأخبار نیز نقل شده۱ و هر چه به قرن دهم و یازدهم نزدیک شده، پر و بال بیشتری به خود گرفته است.۲
7. اجازه امام مبنی بر حمله به خیمه‌گاه پس از شهادت خود
ابوالفرج از قول حمید بن مسلم می‌نویسد:
۰.شمر ضبابی بر خیمه‌گاه حسین علیه السلام حمله آورد و تا خیمه‌گاه او پیش رفت. حسین علیه السلام فریاد كشید: اگر دین ندارند، وای بر شما دست‌كم در دنیا مردمی آزاده باشید! خیمه‌گاه من ساعتی دیگر در اختیار شما است. شمر شرم كرد و از خیام آل رسول الله عنان باز كشید.۳
اولاً. چنین مطلبی به طور ضمنی و در مقایسه با نقل‌های دیگر، دالّ بر آن است که امام، حمله سپاه دشمن به حرم خویش را مباح دانسته است؛۴ گر چه می‌توان چنین برداشت کرد که سخن امام اشاره به در اختیار قرار گرفتن خیمه به صورت قهری است؛ چون با عدم حضور امام به عنوان آخرین مدافع خیمه، در اختیار قرار گرفتن اهل حرم امری بدیهی است، اما عبارت اصفهانی از شأن امام و غیرت حسینی به دور است؛ چرا که چنین امری، چه در حضور امام و غیر آن جایز نخواهد بود، چه حریم انسان‌هایی معمولی باشد و چه حریم عزیزانی مانند خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم که به طریق اولی حرام خواهد بود. توجه به عبارات دیگران این نکته را بیشتر نمایان می‌کند.
ثانیاً. جای تأسّف است که چنین گزارشی را ابن نما در مثیر الأحزان نقل کرده است.۵ البته این گزارش در منابع اهل سنّت و شیعه به صورتی دیگر نقل شده که می‌توان
1.. شرح الأخبار، ج۳، ص۱۵۳.
2.. تسلیة المجالس، ج۲، ص۳۱۲.
3.. مقاتل الطالبیین، ص۱۱۸.
4.. عبارت عربی ابوالفرج بدین شکل است: «... فرحلی لكم عن ساعة مباح».
5.. مثیر الأحزان، ص۷۲.
