اهل بیت علیهم السلام و انجیلِ اهل کتاب
برخی از کاربرد‌های روایات از انجیل، ناظر به نوشتاری است که نزد مسیحیان مخاطبِ اهل بیت موجود بوده است. این کاربرد در مواردی است که اهل بیت در مناظرات و احتجاجات خویش با اهل کتاب، از کتاب آنان تعبیر به انجیل کرده‌اند که از باب «مجارات در استعمال» ۱ است؛ اما این که مصداق انجیل آن دوران ناظر به کدام یک از اناجیل موجود است، جای پرسش دارد.
برای روشن شدن بحث لازم است، مختصری در باره اناجیل و اعتبار آنها در میان مسیحیان گفته شود.
چهار کتاب آغازین عهد جدید (انجیل متی، مرقس، لوقا و یوحنا) انجیل خوانده می‌شود و گونه‌ای از ادبیات الهامی است که به مسیحیت اختصاص دارد.۲
به موازات اناجیل اربعه، از دهها کتاب دیگر با عنوان انجیل نام برده شده است و محتوای آن، زندگی و سخنان حضرت عیسی _ علیه السلام _ است، اما دقیقاً قالب و چارچوب این چهار انجیل را رعایت نکرده است. در سیر تاریخی اناجیل برخی از این‌ها به رسمیت شناخته شده و برخی غیر قانونی تلقی شدند.
الف) اناجیل قانونی
اناجیل چهارگانه متی، لوقا، مرقس و یوحنا از نظر مسیحیان اناجیل قانونی هستند که هیچ انجیل دیگری با این‌ها مقابله نمی‌کند. آنها معتقدند کاتبان مسیحی از قرن دوم میلادی شروع به اقتباس این اناجیل و شرح آن گرفتند و اقدام به ترجمه آن به زبان‌های مختلفی مانند سریانی، مصری و لاتینی کردند و لذا هیچ شکی نمی‌ماند در این که این اناجیل سندهای صحیح و صادقی از رسولان است.۳
ب) اناجیل غیر قانونی
به موازات چهار عنوان نوشته‌ای که در مجموعه عهد جدید وجود دارد، یعنی انجیل، اعمال، نامه و مکاشفه، نوشتههای دیگری با همین عناوین به وجود آمده که در مجموعه
1.مجارات استعمال بدین معناست که گوینده در انتقال پیام به مخاطب خویش، با وی همراهی در لفظ کرده و در مقام استعمال، همان لفظی را به کار برد که برای مخاطب قابل فهم باشد.
2.. کلام مسیحی، ص۴۳.
3.. ر.ک: قاموس کتاب مقدس، ص۱۱۱- ۱۱۳؛ الإحتجاج علی أهل اللجاج، ج۲، ص۴۲۰؛ احتجاج الرضا - علیه السلام - علی أهل الکتاب و المجوس و رئیس الصابئین و غیرهم، ص۴۱۵.
