یاران و خاندان ائمه از نصوص امامت با خبر باشند.
برخی۱ با استناد به برخی وقایع تاریخی سه قرن نخست، ادعا کردهاند، مسأله امامت برای عده‌ای از خاندان و یاران ائمه ناشناخته بوده، از این رو، نتیجه گرفته‌اند که داستان امامت و گزارش‌های روایی آن، سال‌ها پس از حیات آنان ساخته شده است. برای قضاوت در باره درستی یا نادرستی ادعای فوق ابتدا شماری از گزارش‌های مخالفت نزدیکان ائمه با امر امامت آورده میشود. پس از آن، پاسخهای شبهه مورد بررسی قرار میگیرد.
1. عدم پذیرش امامت از سوی زید بن علی و یارانش
زید بن علی بن حسین، فرزند امام سجاد علیه السلام و برادر امام باقر علیه السلام و عموی امام صادق علیه السلام است. بر اساس برخی گزارش‌های تاریخی، زید و پیروانش، امامت ائمه را نپذیرفتهاند.۲ روگردانی زید و پیروان او از پذیرش امامت، این احتمال را به وجود میآورد که شاید احادیث امامت به دست آنان نرسیده است؛ چرا که ممکن است، چنین احادیثی در آن زمان وجود نداشته و سالهای پس از آن، توسط محدثان شیعی جعل شده است.۳
2. ادعای مهدویت محمد بن عبد الله و پذیرش آن از سوی خاندان امامت
در نیمه قرن دوم هجری، محمد بن عبد الله بن حسن بن حسن ادعای مهدویت کرد. پدرش عبد الله بن حسن با تلاش بسیار توانست گروهی از خاندان اهل بیت را با پسرش همراه سازد. ادعای مهدویت محمد بن عبد الله و پذیرش آن از سوی گروهی از خاندان پیامبر، صدور نصوص امامت را به چالش میکشاند؛ زیرا اگر پیامبر، بنا بر ادعای شیعیان، جانشینانش را به امت معرفی کرده باشد، باید آنان به امامت امام صادق علیه السلام اقرار می‌نمودند و از دستورات او سرپیچی نمی‌کردند.۴
3. ادعای امامت عبد الله افطح و گرویدن برخی از یاران امام صادق علیه السلام به او
پس از شهادت امام صادق علیه السلام ، عبد الله بن جعفر _ که فرزند بزرگ‌تر امام
1.. ر.ک: الامامة و النص، ص۷۰ - ۳۷۰.
2.. ر.ک : الکافی، ج۱، ص۱۷۴، ح۵ و ص۳۵۶، ح۱۶.
3.. ر.ک: الامامة و النص، ص۱۷۷ - ۱۸۷.
4.. ر.ک: همان، ص۱۶۷ - ۱۷۳.
