ضعیف دانسته،۱ اما از آنجا که بر وثاقت او تصریح شده،۲ علامه وی را در قسم نخست روات جای داده و می‌نویسد:
قول ابن غضایری جرح بر خود راوی و طعن بر عدالت وی نیست.۳
همچنین، ضعف مروی‌عنه‌ها و وجود اغلاط در رجال محمد بن عمر بن عبد العزیز کشی، توان مقابله با توثیق او را نداشته۴ و علامه (ره) او را در قسم نخست روات جای می‌دهد.۵
نیز وثاقت حسین بن قاسم بن محمد بن ایوب بن شمون در مقابل ضعف راویانش قرار گرفته، اما علامه او را در قسم نخست روات جای داده و از قول ابن غضایری می‌گوید:
او را تضعیف کرده‌اند، در حالی که او در نزد من موثق است و لیکن بحث در مورد افرادی است که از او نقل روایت نموده‌اند.۶
شاهد دیگر گفتار ما در ترجمه جابر بن یزید دیده می‌شود که وثاقت او با ضعف راویان از او و روایاتش همراه شده، اما در قسم اول روات جای گرفته است؛ گر چه علامه روایاتی را که عده‌ای از ضعفا و غالیان نقل کرده‌اند، رد کرده و بر روایاتش توسط دیگر راویان توقف نموده است.۷
موارد مشابه دیگر در ترجمه علی بن حاتم۸ و محمد بن جعفر بن محمد بن عون اسدی۹ دیده می‌شود.
_ جمع حوزه وثاقت راوی با نقل روایات ضعیف توسط وی: در نظر علامه حلی (ره) اگر راوی فی نفسه موثق باشد، اما بعضی از روایات او منکر و غیر قابل اعتماد باشد (نه تمامی روایاتش)، به وثاقت او لطمه وارد نمی‌شود؛ چرا که چه بسا راوی از فرد غیر قابل اعتمادی، روایت ضعیف را اخذ نموده و سپس نقل کرده باشد و یا روایات موضوع را بر وی بسته
1.. رجال ابن غضایری، ص۳۹.
2.. رجال النجاشی، ص۱۰۳.
3.. خلاصة الاقوال، ص۶۰.
4.. رجال النجاشی، ص۳۷۲.
5.. همان، ص۲۴۷.
6.. همان، ص۱۱۹.
7.. همان، ص۹۴-۹۵.
8.. همان، ص۱۷۹-۱۸۰.
9.. همان، ص۲۶۵.
