برايتان دعا مى كنيم و به دعاى شما آمين مى گوييم. عمرو مى گويد: آنچه گفتيد ، فهميدم ، ولى چگونه به دعاى ما [ نشنيده و نديده ]آمين مى گوييد!
حضرت على عليه السلام فرمود: حاضر و غايب بر ما يكسان است.
امام صادق عليه السلام پس از شنيدن حديث ، فرمود: عمرو راست گفته است.
عرضه احاديث فقهى
با فرصتى كه در اثر درگيرى هاى سياسى امويان و عباسيان پيش آمد ، امام باقر و امام صادق عليهماالسلام توانستند افزون بر عقايد ، فقه شيعه را نيز رشد داده و آن را دقيق تر و صحيح تر سازند. هجوم تشنگان علم به مدينه ، براى فراگيرى احكام از اين دو امام بزرگ ، و اختلاط شاگردان مكتب هاى مختلف ، حوزه درس بزرگى پديد آورد. مراوده علمى و درگيرى هاى ذهنى در كنار حضور امام ، شالوده هاى نخسيتن فقه را قوت بخشيد ، و فقيهان بزرگ شيعه را قادر ساخت ، به درك متن احاديث و تناظر آنها نسبت به هم ، نائل شوند ، و با دسته بندى و پيوند آنها ، مجموعه هايى غنى پديد آورند.
پيدايش اين مجموعه مركب از فقه و فقيه و امام ، و استاد و شاگرد و كتاب ، شاخصى براى نقد و ارزيابى شنيده ها و فتاوى و آراء متفاوت كه بيشتر رنگ حديث داشت ، به دست داد ، و حديث نگاران فقيه و خردورز ، چون زراره و محمّد بن مسلم و ابان بن تغلب ، از آن ، براى قبول و يا ردّ حديث به گوينده آن ، سود مى بردند. آنان افزون بر حفظ تعداد فراوانى از احاديث ، توانسته بودند به علم صحيح اهل البيت دست يابند ، و در پرتو تعاليم دو امام ، قواعدى براى فهم كتاب و سنت و محك زدن اخبار و روايات بيابند. از اين رو ، راويان بزرگى همچون عمر بن اذينه ، به عرضه نوشته ها و دانسته هاى خود بر زراره اكتفا مى كنند ، و حتى كسى چون سلمة بن محرز ، حديثى كه خود شنيده ، بر اصحاب عرضه مى كند ۱ ، اما بسيارى از راويان ، به عرضه مستقيم بر امام ، علاقه داشتند. علاقه اى كه گاه به حدّ وسواس مى رسيد و ما نمونه هايى از آن را در بخش «انگيزه هاى عرضه» خواهيم