وقتی که رسول گرامی اسلام(ص) دستان پینه بسته ی مردی را دید که در اثر کسب رزق و روزی تلاش کرده، بر آن بوسه زد
اُسد الغابة عن أنس:
إنَّ رَسولَ اللّهِ(ص) لَمّا أقبَلَ مِن غَزوَةِ تَبوک استَقبَلَهُ سَعدٌ الأَنصارِی، فَصافَحَهُ النَّبِی(ص)، ثُمَّ قالَ لَهُ: ما هذَا الَّذی أکتَبَ یدَیک؟ قالَ: یا رَسولَ اللّهِ، أضرِبُ بِالمَرِّ وَالمِسحاةِ فَاُنفِقُهُ عَلی عِیالی.
فَقبَّلَ یدَهُ رَسولُ اللّهِ(ص)، وقالَ: هذِهِ یدٌ لاتَمَسُّهَا النّارُ.[۱]
اُسد الغابة ـ به نقل از اَنَس ـ:
هنگامی که پیامبر خدا(ص) از جنگ تبوک باز گشت، سعد انصاری، به استقبال ایشان آمد و پیامبر(ص) با او دست داد. سپس به او فرمود: «چرا دستانت، پینه بسته است؟».
گفت: ای پیامبر خدا! طناب می کشم و بیل می زنم تا خرجی خانواده ام را فراهم آورم.
پیامبر(ص) دست او را بوسید و فرمود: «این، دستی است که آتش [دوزخ]، به آن نمی رسد».
[۱]. اُسد الغابة: ج ۲ ص ۴۲۰ الرقم ۱۹۶۷، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۳ ص ۵۲۶.
