رسول الله(ص):
لَمّا بَعَثَ اللّهُ عَزَّ وجَلَّ موسَی بنَ عِمرانَ(ع) وَاصطَفاهُ نَجِیاً... فَقالَ [موسی(ع) ]: یا رَبِّ، فَإِن کانَ آلُ مُحَمَّدٍ کذلِک فَهَل فی اُمَمِ الأَنبِیاءِ أفضَلُ عِندَک مِن اُمَّتی...؟ فَقالَ اللّهُ عز و جل: یا موسی، أما عَلِمتَ أنَّ فَضلَ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ عَلی جَمیعِ الاُمَمِ کفَضلِهِ عَلی جَمیعِ خَلقی؟
فَقالَ موسی(ع): یا رَبِّ، لَیتَنی کنتُ أراهُم؟ فَأَوحَی اللّهُ عز و جل إلَیهِ: یا موسی، إنَّک لَن تَراهُم، فَلَیسَ هذا أوانَ ظُهورِهِم، وَلکن سَوفَ تَراهُم فِی الجِنانِ.[۱]
پیامبر خدا(ص) ـ در باره پاسخ خداوند متعال به این سؤال موسی(ع) که: «بهترینِ امّت ها کدام است؟» ـ:
خداوند عز و جل فرمود: «ای موسی! آیا نمی دانی که برتری امّت محمّد(ص) بر همه امّت ها، همانند برتری خود او بر همه آفریدگان من است؟».
موسی(ع) گفت: ای پروردگار من! کاش آنها را دیده بودم.
خداوند عز و جل به او وحی فرمود که: «ای موسی! تو هرگز آنان را نخواهی دید؛ زیرا اکنون، گاهِ پدیدار شدن آنها نیست؛ امّا به زودی آنان را در بهشت، خواهی دید».
[۱]. کتاب من لا یحضره الفقیه: ج ۲ ص ۳۲۷ ح ۲۵۸۶، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۷، ص ۱۳۸.
