3- سخن آخر.
فصل اوّل: دوره نبوّت
1- 1. پيامبر صلى اللَّه عليه وآله در فاصله تولّد تا سى سالگى (= تولّد اميرالمؤمنين عليه السلام)
به گزارش ابن هشام، ابنِ اسحاق تصريح دارد به آنكه پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله در روزِ دوشنبه دوازدهم ربيع الاول از عام الفيل به دنيا آمد. (15: ج 1، ص 161)
پيامبر از همان اوان كودكى، پيامبر بود يعنى نَبىِّ مُؤيّد به روح القدس بود كه فرشته با او سخن مىگفت و وى صداى فرشته را مىشنيد و او را در خواب مىديد، چنانكه اميرالمؤمنين عليه السلام نيز در خطبه قاصعه (38: خطبه 192) فرمود كه: همانا خداوند، از همان زمان كه پيامبر از شير باز گرفته شد، بزرگترين فرشته از فرشتگان خويش را با آن حضرت صلى اللَّه عليه وآله قرين و همراه ساخت تا شبانه روز، او را به راه بزرگواريها و نيكوييهاى اخلاقِ اهلِ عالم راهبرى نمايد. (59: ج 18، ص 278 - 281)
در همين زمينه، ابن ابى الحديد معتزلى، شارح نهج البلاغه در ضمن روايتى از امام باقر عليه السلام و از قول ايشان چنين آورده است كه:
وَ وَكَّلَ بِمحمّد صلى اللَّه عليه وآله مَلَكاً عَظيماً مُنْذُ فُصِلَ عن الرّضاع، يُرشِدُهُ الى الخيرات وَ مكارِمِ الاخلاقِ و يَسُدُّ عن الشَرّ و مَساوِى الاخلاق، و هُوَ كان يُناديه: السَّلامُ عليكَ يا محمَّدُ يا رسولَ اللَّه! و هُوَ شابٌّ لم يَبْلُغْ دَرَجَة الرّسالة بَعْدُ فَيَظُنُّ اَنَّ ذلك من الحَجَر و الارضِ فَيَتَأمّلُ فَلا يرى شَيئاً. (۳۰: ج ۱۲، ص ۳۷)
بدين ترتيب پيامبر از ابتداء نبىّ بود و بعد مبعوث به رسالت گرديد. و اصولاً نبوّت مقدّم بر رسالت است. (56: ج 1، ص 176) و از آنجا كه بنا به قرآن كريم خصوصيات پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله در كتب آسمانى پيشين با ذكر همه جزئيات گفته شده بود (اعراف (7) / 157 ؛ بقره (2) / 146) و حتى اعتقاد به پيامبرى ايشان، از همه انبياء به عنوان يك ميثاق، موكّداً خواسته شده و عهد و پيمان جهتِ نصرت و يارى او گرفته شده بود. (آل عمران (3) / 81) و انبياء هم به امّتهاى خويش بشارتِ پيامبرى
