حضرتش صلى اللَّه عليه وآله را داده بودند (صف (61) / 6) و از ايشان پيمان گرفته بودند كه در صورتِ دركِ پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله بدو ايمان بياورند و ياريش كنند (44: ج 3، ص 236 ؛ 13: ج 1، ص 378؛ 40: ذيل آيه 81 سوره آل عمران؛ 51: ج 8، ص 115) لذا در زندگى پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله پيش از آنكه مبعوث به رسالت شود، بسيار اتفاق افتاد كه افرادى از اهل كتاب به شناسايىِ ايشان به عنوان پيامبر آخرالزمان نائل گرديدند. (15: ج 1، ص 180؛ 7: ج 1، ص 156 - 157؛ 43: ج 2، ص 280 - 281)

1- 2. پيامبر صلى اللَّه عليه وآله و تولّد اميرالمؤمنين عليه السلام‏

به نوشته شيخ مفيد (65: ج 1، ص 5)، سيّد رضى (39: ص 39) ابن صباغ مالكى (9: ص 30)، حافظ گنجى شافعى محمّدبن يوسف (57: ص 407) و كثيرى ديگر از دانشمندان عامّه و خاصّه (16: ص 80 به بعد؛ 18: ج 6، ص 24 - 26) اميرالمؤمنين عليه السلام در روز جمعه سيزدهم رجب، سى سال پس از عام الفيل، در شهر مكّه، درون بيت اللَّه الحرام به دنيا آمد. هيچ كس نه پيش و نه پس از او به اين مقام نرسيده است.
در اين هنگام، پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله مردى سى ساله بود كه سالها از آغاز نبوّتش مى‏گذشت و با وحىِ الاهى و بزرگترين فرشته خداوند، مأنوس و هم‏نشين بود. ايشان چون از ولادتِ اميرالمؤمنين عليه السلام باخبر شدند، خود عهده دار تربيت ايشان گشتند. به نوشته مسعودى در اثبات الوصيّة: پيامبر صلى اللَّه عليه وآله، على عليه السلام را شديداً دوست مى‏داشت. لذا به فاطمه بنت اسد فرمود: گهواره على را نزديكِ فِراش من قرار ده و بعد خود به كارها و تربيتِ وى قيام نمود. او را خود شست و شو مى‏داد، به هنگام خواب گهواره‏اش را مى‏جنبانيد و در هنگام بيدارى بر سينه مى‏چسبانيد و پيوسته او را با خود بر مى‏داشت و به كوهها و درّه‏هاىِ اطرافِ مكّه مى‏برد (23: ج 4، ص 109-110)
سرّ اين توجّه ويژه پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله به اميرالمؤمنين عليه السلام كه از بدو تولّد ايشان آغاز گشت، در چه بود؟ آيا اين كار را تنها بر مبناىِ احساسات شخصى انجام داد يا