3. «پس از من طولى نمى‏كشد كه آشوبى بر پا شود. در اين هنگام ملازم على عليه السلام باشيد و از على‏بن ابيطالب دست بر مداريد، چرا كه او نخستين كسى است كه به من ايمان آورده است و او نخستين كسى است كه در روز قيامت با من مصافحه مى‏كند و او صدّيقِ اكبر و فاروقِ اين امّت است. و على‏بن ابيطالب، يَعسُوب (پيشواى) مؤمنان است، در حالى كه مال و ثروت، يَعسُوبِ منافقان. (4: ج 7، قسم 1، ص 167)
4. عمربن الخطاب گفت: شنيدم از رسول خدا صلى اللَّه عليه وآله كه خطاب به على‏بن ابى‏طالب فرمود:

يا علىٌّ! انّك اوّل المؤمنينَ ايماناً و اوّل المسلمينَ اسلاماً و اَنْتَ مِنّى بمنزلَةِ هارونَ مِنْ مُوسى. (۳۲: ص ۶۰۸، ح ۲۲)
۵. قال رسُول اللَّه صلى اللَّه عليه وآله: اَوَّلُكُم وروداً علىَّ الحَوضَ، اَوَّلُكُم اسلاماً علىُّ بنُ ابى‏طالب. (۲۵: ج ۳، ص ۱۶۳ كه حاكم آن را حديثى صحيح دانسته است. ۲۸: ج ۲، ص ۱۸؛ ۳: ج ۴، ص ۱۷؛ به همين مضمون: ۲۲: ج ۲، ص ۳۰۱؛ ۷۰: ص ۲؛ ۶: ج ۴، ص ۳۶۸ و ۳۷۱؛ ۴۳: ج ۲، ص ۵۵ و ۵۷؛ ۵۳: ج ۱، ص ۳۰۸ به بعد؛ ۱۸: ج ۳؛ ۵۹: ج ۳۸، ص ۲۰۱ - ۲۸۸)

بدين ترتيب، پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله در حالى كه اميرالمؤمنين عليه السلام را در كنار خود داشت، قدم به چهل سالگى گذاشت.

فصل دوم: دوره رسالت

2- 1. چهل سالگى و آغاز رسالت (27 ماه رجب):

در رواياتى متعدد از ائمه معصوم عليهم السلام بدين مضمون تصريح شده كه روز بيست و هفتم از ماه رجب، روزى است كه در آن نَزَلَتِ النُّبُوَّةُ على محمّد صلى اللَّه عليه وآله (۵۹: ج ۱۸، ص ۱۸۹-۱۹۰، ح ۲۱-۲۳)
با توجّه به مباحثى كه پيش از اين ياد شد، روشن است كه مراد از «نبوّت» در