2. صاحب الدار: بعد از شهادت امام حسن عسكرى، يكى از القابى كه براى امام دوازدهم استفاده مى‏شد، «صاحب الدار» بود؛ يعنى خانه پدرى كه امام وارث آن بود. با استفاده از اين لقب، جاهلان همچنان نسبت به حضرت مهدى عليه السلام بى‏خبر باقى مى‏ماندند.
* ص 475، همان باب، ح 4، ذيل «قلت للعمرى»:
عَمْرى، نخستين نماينده امام دوازدهم بود؛ يادداشت بخش 5 اين فصل را مطالعه كنيد.
* ص 476، همان باب، ح 5، ذيل «قتل الزبيرى»:
الف) اين حديث در شماره 1356 نيز آمده است. علامه مجلسى معتقد است اين نام تعدادى از نوادگان زبير بن عوام است، اما او هيچ اطلاعى از مرگ اين زبيرى نيافته است. (مرآت العقول، ج 4، ص 3، و ج 6، ص 171) ديگران اطلاعات دقيقترى داده‏اند كه البته صحيح نيستند. زبيرى در واقع المعتزّ، خليفه عباسى بوده است. سه خليفه عباسى، المعتزّ مهتدى و معتمد، با امام حسن عسكرى عليه السلام هم دوره بوده‏اند. معتزّ پسر خليفه جعفر متوكل، در سال 846/232 متولّد شد. دوره حكومت او از 252 / 866 آغاز شد. بعد از اين دوره؛ او عزل و در شعبان 255 / جولاى 869، كشته شد.
در خصوص نام اصلى معتزّ اختلافاتى وجود دارد، اما معمول‏ترين آن محمد است؛ اگرچه بسيارى از مورخان او را زبير ناميده‏اند. (مسعودى، مروج الذهب، جلد 7، صفحه‏372؛ التنبيه و الاشراف، صفحه 316؛ ابن عساكر، تهذيب التاريخ، جلد 5، صفحه 353؛ ابن قتيبه، المعارف، صفحه 394؛ ابن حِبان، الثقه، جلد 2، صفحه 331، و ديگران)
ب) در سال مرگ او، معتزّ به سعيد الحاجب (خزانه دار (حاجب) متوكل كه مستعين، خليفه پيش از معتزّ، را در شورشى كه در سال 866/ 252 عليه او صورت