ايشان شيخ عالمان قم و نماينده (وافد) نزد امام بوده است. او از قول ابو جعفر ثانى، و ابو حسن، كه همدم نزديك ابو محمد بوده، نقل كرده است. او امام دوازدهم، امام مهدى عليه السلام را ملاقات كرده است. ايشان در زمينه حديث، مقام بالا و معتبرى دارند. او در اواخر دوران زندگى‏اش به بغداد رفت و در محله شيعه نشين ساكن شد. او يكى از نمايندگان تعيين شده (نايب منصوص عليه) بود كه با موضوعات بخصوصى سرو كار دارند. به همين دليل ايشان نماينده خاص بودند. (نيابت خاص، يادداشت فصل 75، بخش 5 را ببينيد.)^۱ (فهرست طوسى، صفحه 50، الرجال، صص 398، 427؛ الغيبه، صفحه 273؛ كشّى، صص 558 - 556 ؛ نجاشى، صفحه 71؛ دلايل‏الامامه، صفحه 272)
* ص 487، همان باب، ح 1، ذيل: «إى و اللَّه، و رقبته مثل هذا، و أومأ بيده»:
حديث شماره 863 را ببينيد. (باب الاشارة و النّص الى صاحب الدار عليه السلام، حديث 4)
* همان باب، ح 1، ذيل «انّ ابا عمرو سأل عن احمدبن اسحاق»:
صحيح اين است: «سُئل عند احمدبن اسحاق» (چنانكه شيخ طوسى در: الغيبة / 34، فيض در الوافى 2 / 95 و مجلسى در بحار 51 / 348 به نقل از كلينى آورده‏اند.)
* ص 488 - همان باب، ح 2، ذيل «رأيته بين المسجدين»:
براى آگاهى از نظرات مختلف درباره شناسايى اين دو مسجد، مرآت العقول، جلد 4، صفحه 8، و نيز يادداشت حديث شماره 904 (باب فى الغيبة، ح 17) را مطالعه كنيد.