خذوا طاقة الأمر؛ شکيبايي کنيد و امر دين را به جد و جهد پي‌گيريد».^۱ در اين روايت سخني از اين‌که امت مسلمان به سبب مرحومه ‌بودن، عذابي در سراي ديگر ندارند و فقط در همين دنيا عذاب مي‌شوند، نيامده است. بايد توجه نمود که اين روايت از موضوع مورد نظر، از دو تن ديگر از تابعان نيز نقل شده است؛ براي نمونه بخاري اين‌گونه مي‌گويد که ابوبُرده از مردي که پدرش از انصار رسول خدا صلي الله عليه و آله بود، اين حديث را شنيده است.^۲ نيز از محمد بن حنفيه عباراتي مشابه با روايات اصل در منابع اهل سنت وارد شده است.^۳
دو روايت ديگر از موضوع امت مرحومه در منابع اهل سنت آمده است که اشاره‌اي به موضوع دارد و به صورت مستقيم دلالتي بر آن ندارد. در روايت نخست، حزن بن عمرو مي‌گويد طي جنگي که در سرزمين روم داشته، شخصي نزد او آمده و او را که از «امت احمد» بوده، از «أمت مرحومه» خوانده است که خداوند پنج «فتنه» براي آنها مقدر کرده و پنج «صلوات» بر آنها ارزاني داشته است و در ادامه، از آن فتنه‌ها و صلوات‌ها نام برده است.^۴ در روايت دوم، سه گزارش از سه تن از پيامبران الهي، داوود عليه السلام ، موسي عليه السلام ، و عيسي عليه السلام ، در باره مرحومه بودن امت مسلمان‌ آمده است.^۵

بررسي مضمون وارزيابي دروني روايات امّت مرحومة

مقايسه اين ايده با قرآن

رسول خدا صلي الله عليه و آله امت خود را براي تشخيص سره و ناسره سخن خود به قرآن ارجاع داده است.^۶ بنا بر اين، مراجعه به آيات قرآن مي‌تواند در بررسي انديشه امت مرحومه به ما ياري رساند. رجوع به قرآن نشان مي‌دهد که برتري امتي بر امت ديگر، مانند برتري قوم بني‌اسرائيل بر ساير اقوام،^۷ يا حتي شخصي بر شخص ديگر، مانند برتري برخي رسولان بر برخي ديگر^۸ ، در قرآن امري پذيرفته شده است. از ديگر