358 ق)^۱ که مي‌‌توان او را مؤسس مذهب نصيريه دانست، ^۲ به سند خود از امام صادق عليه السلام ، روايتي عجيب در باره جابر جعفي نقل کرده است:
او را جابر ناميدند، زيرا مؤمنان را به کسب علم از خويش وادار ساخت. او دريايي است که تمامي ندارد و او باب علم در روزگار خود بود و حجت بر مردم از جانب حجت خدا، ابو جعفر محمد بن علي عليهما السلام .^۳
در مقدمه الهفت الشريف نيز - که از زاويه ديد نصيريه است - از جابر جعفي با عنوان يکي از برجسته‌ترين راويان علم باطن ياد شده و گفته شده است که امام صادق عليه السلام ، علم فراواني را روزي وي ساخت.^۴
يکي از آشکارترين نمونه‌هاي ابراز علاقه نصيريه را نسبت به جابر مي‌‌توان در کتاب مجموع الاعياد اثر ابوسعيد ميمون بن قاسم طبراني نصيري (358 - 426ق)^۵ ديد. او در اين کتاب، ده «عيد عربي» را معرفي کرده که از اين ميان دو عيد به جابر جعفي اختصاص دارد و در يکي از اين اعياد جابر از جانب امام باقر عليه السلام به عنوان حجت خدا بر اهل زمين و آسمان تعيين شده است.^۶ همچنين وي زيارت نامه‌اي از محمد بن نصير نميري نقل کرده که در آن، جابر با عبارت «قلوب عارفان از او استوار شد»^۷ مورد تمجيد قرار گرفته است.^۸ در اين کتاب، پس از نام جابر عبارت «علينا سلامه» (سلام او بر ما) آمده است.^۹ جالب آن جاست که در متون غلات، اين عبارت و تعابيري مشابه، مانند «علينا منه السلام» (سلام او بر ما باد) و «منه السلام» (سلام از او باد) و «منه الرحمة» (رحمت وي بر ما باد) در مورد ائمه اطهار عليهم السلام به کار رفته است.^۱۰ اين اشتراک بين احترام