جلوه دادن اعتقاداتي چون تناسخ، اشباح و اظلّه، دور و ...رواياتي به نقل از اصحاب نامدار ائمه عليهم السلام چون جابر بن عبد الله انصاري، جابر بن يزيد جعفي و ...جعل نموده و منتشر ساختند. بدين سبب برخي احاديث سراسر مجعول غلات را روايات و اقوال خود جابر جعفي پنداشته و او را مختلط يا غالي معرفي کرده‌اند.^۱ شايد علت اين که غاليان در ميان اصحاب امام باقر عليه السلام بيشتر به جابر جعفي توجه کرده‌اند، حضور او در کوفه، مرکز و کانون غلو در آن دوران و معاصر بودن با غالياني چون مغيرة بن سعيد، بيان بن سمعان، ابو منصور عِجلي و ...باشد.
در باره غالي دانستن جابر و سوء استفاده غلات از شخصيت و اخبار او، کلام محمد تقي مجلسي، شايان ذکر است:
از تتبع در اخبار جابر جعفي فهميده مي‌‌شود که او از اصحاب اسرار صادقين عليهما السلام بوده و کراماتي را بيان مي‌‌کرده که عقول ضعفا تاب درک آن نداشته، بنا بر اين، بعضي او را غالي دانسته و دو گروه به دو افترا زده‌اند: عامه و غلات.^۲
خاقاني نيز، بر اين نظر است که جابر از اتهام غلو مبراست و اين که بعضي او را غالي دانسته‌اند، به سبب برخي روايات اوست که متضمن مطالب بالاتر از عقول اغلب مردم است.^۳ همچنين محمد هادي معرفت، اشاره دارد که جابر در مورد جايگاه و شأن ائمه اطهار عليهم السلام عقيده‌اي راسخ و متعالي داشت و همين سبب شد که او را در زمره غلات به شمار آورند.^۴ مؤيد اين نظر روايتي از امام صادق عليه السلام است که امام عليه السلام ذَريح مُحارِبي را از نقل احاديث جابر براي «سَفِله»^۵ بر حذر داشته است.^۶ و^۷ مامقاني اين روايت را نه تنها ذم جابر ندانسته، بلکه آن را مدح او محسوب کرده؛ زيرا وي را عالم به معارف و حقايقي مي‌‌داند که سفله از درک آن عاجزند.^۸
شايد مهم‌ترين تضعيف کننده جابر، در ميان رجاليان شيعي، نجاشي باشد که او را مختلط خوانده است.^۹ از سياق کلام نجاشي فهميده مي‌‌شود که مراد او از اختلاط، بيشتر فساد عقيده و